تاثير تمرين هوازي به همراه مكمل ياري ويتامين D بر بيان ژن هاي آپوپتوزيس BCL2 ،BAX ، كاسپاز-3 و نسبت BCL2/BAX در ريه رت هاي نر مسموم شده با آب اكسيژنه

زمينه و هدف: ورزش يك محرك فيزيولوژيك قوي است كه مي تواند با تاثير بر روي تعدادي از مسيرهاي پيام دهي خارج سلولي و داخل سلولي به طور مستقيم يا غيرمستقيم بر روند آپوپتوزيس ريه اثرگذار باشد. هدف تحقيق حاضر، بررسي تاثير تمرين هوازي و ويتامينD  بر بيان ژن هاي آپوپتوزيس كاسپاز3، BCL2،BAX و نسبت BCL2/BAX در ريه رت هاي نر مسموم شده با آب اكسيژنه بود. روش تحقيق: در اين مطالعه 48 سر موش نر بالغ ويستار به روش تصادفي به 6 گروه (هر گروه 8 موش) شامل آب اكسيژنه دو برابر (2H)؛ 2H2O2 + ويتامين D3 (2HD)؛2H2O2  + تمرين ورزشي (2HE)؛ 2H2O2 + D3+ E (2HDE)؛ دي متيل سولفوكسايد (DMSO)، و كنترل (C) تقسيم شدند. جهت القاي آپوپتوزيس تزريق درون صفاقيH2O2  با دوز 2 ميلي مول/كيلوگرم به صورت 3 بار در هفته و يك ساعت قبل از تمرين انجام شد. همچنين 24 ساعت پس از آخرين جلسه تمرين، رت ها قرباني و نمونه هاي بافتي آن ها  جدا شده و در دماي C°75 نگهداري شدند. سپس  با استفاده از روشRTPCR ، بيان ژن هاي كاسپاز3، BAX ،BCL2 و نسبتBAX/BCL2  بافت ريه مورد سنجش قرار گرفت. با استفاده از آزمون هاي تحليل واريانس يك راهه و دو راهه و آزمون توكي در سطح معني داري 0/05p ؛ داده ها تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: بيان ژنBCL2  درگروه 2HE (0/004=p) و 2HD (0/006=p) نسبت به گروه كنتـرل افـزايش معنـي‎داري پيـدا كـرد؛ در حـالي كه بيان ژنBAX ،BCL2/BAX  و كاسپاز3 در گروه 2HE و 2HD به طور معني‌داري (0/05 p) كمتر از گروه كنترل بود. از طرف ديگر،2HDE  اثر كاهنده بر بيان ژن BAX (0/03=p) و نسبتBCL2/BAX (0/04=p) داشت؛ در حالي كه بر بيان ژنBCL2  و كاسپاز 3 اثر معني‌داري نداشت (0/05 p). نتيجه گيري: به نظر مي رسد كه يك دوره تمرين هوازي همراه با مكمل ياري ويتامين D با تغييرات معني دار در بيان ژن هاي دخيل در آپوپتوزيس ناشي از H2O2 مي توانند به عنوان يك روش درماني مكمل در كنار ساير روش ها، براي تعديل در آپوپتوزيس بافت ريه كار گرفته شوند.