رابطه بين نشخوار فكري و اجتناب تجربه‌اي با افسردگي دوران بارداري

مقدمه: وجود مشكلات و بيماري‌هاي رواني در دوران بارداري، علاوه بر بر زن باردار بر جنين نيز تاثير منفي مي‌گذارد و شيوع افسردگي در دوران بارداري بيشتر از جمعيت عمومي زنان است. بنابراين، پژوهش حاضر با هدف تعيين رابطه بين نشخوار فكري و اجتناب تجربه‌اي با افسردگي دوران بارداري انجام شد. روش كار: اين مطالعه توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه پژوهش زنان افسرده باردار مراجعه‌كننده به بيمارستان ياس وابسته به دانشگاه علوم پزشكي تهران در سال 1398 بودند. تعداد 150 نفر پس از بررسي ملاك‌هاي ورود به مطالعه با روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند. داده‌ها با پرسشنامه‌هاي نشخوار فكري نولن هوكسما و مارو، اجتناب تجربه‌اي بوند و همكاران و افسردگي دوران بارداري كاكس و همكاران جمع‌آوري و با روش‌هاي ضرايب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه با مدل گام‌به‌گام به كمك نرم‌افزار SPSS21 تحليل شدند. يافته‌ها: يافته‌ها نشان داد كه نشخوار فكري (0.472=r) و اجتناب تجربه‌اي (0.424=r) با افسردگي دوران بارداري رابطه مثبت و معنادار داشتند. همچنين، متغيرهاي نشخوار فكري و اجتناب تجربه‌اي توانستند 28.1 درصد از تغييرات افسردگي دوران بارداري را تبيين كنند كه سهم نشخوار فكري بيشتر از اجتناب تجربه‌اي بود (0.01 P). نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج، نشخوار فكري و اجتناب تجربه‌اي نقش موثري در پيش‌بيني افسردگي دوران بارداري داشتند. بنابراين، برنامه‌ريزي براي كاهش نشخوار فكري و اجتناب تجربه‌اي در زنان باردار از طريق كارگاه‌هاي آموزشي جهت كاهش افسردگي دوران بارداري ضروري است.