تحليل رابطه باورهاي اخلاقي با كيفيت زندگي كاركنان با نقش ميانجي سبك زندگي اخلاق مدار

پژوهش با هدف تحليل رابطه باورهاي اخلاقي با كيفيت زندگي كاركنان زندان كرمانشاه با نقش ميانجي سبك زندگي اخلاق مدار انجام گرفت. روش تحقيق از لحاظ هدف، كاربردي، و از لحاظ شيوه اجرا توصيفي- همبستگي است. جامعه آماري تمام كاركنان زندان كرمانشاه هستند. بر اساس فرمول كوكران و روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي متناسب حجم نمونه 244 كارمند برآورد گرديد. ابزارهاي پژوهش شامل سه پرسشنامه باورهاي اخلاقي، سبك زندگي اخلاق مدار نعمتي و همكاران (1399) و پرسشنامه كيفيت زندگي كاري والتون (1973) است. روايي صوري پرسشنامه‌ها از طريق اظهار نظر استاد راهنما تأييد شد. ضريب پايايي محاسبه‌شده از طريق روش آلفاي كرونباخ براي سنجش ميزان پايايي به ترتيب براي باورهاي اخلاقي 0.80، سبك زندگي اخلاق مدار 0.66، كيفيت زندگي كاري 0.82 و پايايي كل پرسشنامه‌ها 0.83 محاسبه شد. براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها از دو سطح آمار توصيفي و آمار استنباطي استفاده گرديد. نتايج پژوهش نشان داد بين باورهاي اخلاقي و سبك زندگي اخلاقي مدار (0.84) رابطه مثبت و معناداري وجود دارد. هم‌چنين بين باورهاي اخلاقي و كيفيت زندگي كاري (0.71) رابطه مثبت و معناداري در سطح 0.01 هست. بين متغيرهاي سبك زندگي اخلاق‌مدار و كيفيت زندگي كاري(0.72) نيز رابطه مثبت و معناداري در سطح 0.01 وجود دارد. هم‌چنين نتايج نشان داد باورهاي اخلاقي به شكل مستقيم و غير مستقيم از طريق نقش ميانجي سبك زندگي اخلاق مدار بر كيفيت زندگي كاركنان اثر دارد.