تأثير هشت هفته تمرين تركيبي (مقاومتي- هوازي) بر غلظت سرمي ايمنوگلوبينG و شاخص‌ هاي آسيب كبدي مردان سالمند

مقدمه: امروزه شركت در برنامه‌هاي ورزشي منظم يك ضرورت انكارناپذير براي پيشگيري از بروز بيماري‌ها و بهبود كيفيت زندگي سالمندان به شمار مي‌رود. از اينرو هدف اين پژوهش بررسي تاثير يك دوره تمرينات تركيبي منتخب بر غلظت ايمونوگلوبين G و شاخص آسيب كبدي مردان سالمند بود. موارد و روش‌ها: در اين مطالعه نيمه تجربي20 مرد سالمند در رده سني 65-55 سال به صورت تصادفي در 2 گروه تمرين تركيبي و كنترل قرار گرفتند. تمرينات تمرينات تركيبي، شامل فعايت هوازي با شدت 60 تا 74 درصد ضربان قلب ذخيره و تمرينات قدرتي با 50 تا 75 درصد 1RM طي 8 هفته و هفته اي سه جلسه اجرا شد . نمونه‌هاي خوني 24 ساعت قبل شروع و 48 ساعت پس از آخرين جلسه تمرين جهت اندازگيري سطوح سرمي AST، ALTوIgG جمع‌آوري گرديد.جهت تجزيه و تحليل داده ها از آزمون آنكوا و براي مقايسه تفات درون‌گروهي از آزمون Tزوجي درسطح معناداري P 0/05 تحليل صورت گرفت. يافته‌ها: نتايج نشان داد بين گروه تركيبي و كنترل در غلظت سرمي AST (P =0.003), ALT (P=0.004) IgG (P=0.041). تفاوت معني‌داري وجود دارد. نتايج آزمون T زوجي حاكي از كاهش معني‌دار پس آزمون نسبت به پيش آزمون مقادير ALT (P=0.048) ، AST(P=0.007) و IgG (P=0.02). را پس از مداخله مشاهده شد. بحث و نتيجه‌گيري: نتايج پژوهش حاضر نشان داد فعاليت‌هاي تركيبي عامل موثري در جلوگيري از آسيب كبدي مي‌باشد. تمرين تركيبي مي‌تواند به عنوان پروتكل تمريني مناسب براي حفظ سلامتي حفظ سلامتي در سالمندان است