بازآفريني شخصيت حضرت مريم(ع) در شعر معاصر عربي

كاربست شخصيت‌هاي ديني و به ويژه قرآني، يكي از شاخصه‌هاي بارز شعر معاصر عربي است. آن شاعران براي القاي مفاهيم مورد نظر خود به شيوه غير مستقيم از اين شخصيت ها بسيار الهام مي گيرند. حضرت مريم(ع) از جمله رمزهاي ديني اي است كه شاعران با كمك آن به شيوه اي نمادين به بيان تجربه معاصر خويش پرداخته اند. در پرتو اهميت مسأله، جستار حاضر مي كوشد با روش توصيفي تحليلي چگونگي حضور اين رمز ديني را در شعر پنج شاعر برجسته معاصر عربي همچون محمود درويش، بدر شاكر سيّاب، عزالدّين مناصره، عبدالوهاب البياتي و ممدوح عدوان مورد نقد و بررسي قرار دهد. پژوهش نشان از آن دارد كه اين شاعران بر آيه ﴿وهزّي إليك بجذع النخله تساقط عليك رطباً جنياً﴾ تمركز ويژه اي داشتند و از خلال آن كوشيدند بر صبر و پايداري تأكيد ورزند.