شناسايي و اولويت‌بندي شاخص‌هاي كلان حكمراني نوآوري

حكمراني نوآوري مربوط به نقش‌آفريني دولت در نظام نوآوري است كه در آن دولت بايد از طريق مشاركت عمومي در سياست‌گذاري، همكاري و تعامل در ميان سطوح مختلف قدرت و همچنين با طراحي، تدوين و پيشنهاد اهداف واضح كه امكان تدوين سياست‌هاي لازم در زمينه نوآوري را فراهم مي‌كند، بستر لازم را براي تحقق نوآوري فراهم آورد. اغلب مشكلات و چالش‌هايي كه كشورها خصوصاً كشورهاي كمتر توسعه‌يافته در زمينه نوآوري با آن مواجه هستند مربوط به حكمراني نوآوري بوده و گام اول در بهبود وضعيت و تقويت حكمراني نوآوري كشورها شناسايي وضعيت موجود آن‌ها مي‌باشد بر همين اساس اين مقاله به دنبال شناسايي و اولويت‌بندي شاخص‌هايي براي سنجش و ارزيابي حكمراني نوآوري در سطح كلان بود كه به منظور دستيابي به اين هدف، ابتدا با مرور ادبيات حكمراني نوآوري و همچنين نظرخواهي از خبرگان، شاخص‌هايي براي ارزيابي حكمراني نوآوري در سطح كلان استخراج و سپس اين شاخص‌ها را با استفاده از روش سوارا در محيط فازي وزن دهي و اولويت‌بندي نمود در نهايت نيز با استفاده از شاخص هاي اصلي حكمراني نوآوري در سطح كلان و همچنين تحليل سياست هاي به كار گرفته شده در زمينه علم، فناوري و نوآوري، وضعيت حكمراني نوآوري كشور تركيه به عنوان كشوري در حال توسعه كه تجربيات آن مي تواند در زمينه سياست گذاري علم و فناوري براي جمهوري اسلامي ايران مفيد باشد، بررسي گرديد.