اثربخشي آموزش خود دلگرم سازي مبتني بر نظريه آدلر بر خودكارآمدي تصوري و بهزيستي روان‌شناختي

The effectiveness of self-encouragement training based on the Adler's theory on percieved self-efficacy and Psychological well-Being

پژوهش حاضر با هدف آموزش خود دلگرم سازي مبتني بر نظريه آدلر بر خودكارآمدي تصوري و بهزيستي روانشناختي دانش آموزان دختر مقطع متوسطه انجام شد. روش پژوهش نيمه آزمايشي و طرح پيش آزمون-پس آزمون و پيگيري 6 ماهه با گروه كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش متشكل از كليه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم مدارس دولتي شهر تهران بود كه در سال 98-1397 مشغول به تحصيل بودند. نمونه ي اين پژوهش شامل 60 نفر (30 نفر گروه آزمايش و 30 نفر گروه كنترل) بود كه با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي انتخاب شدند و سپس گروه آزمايش به مدت 8 جلسه ي 90 دقيقه اي (هفته اي يك جلسه) تحت آموزش خود دلگرم سازي قرار گرفتند و گروه كنترل نيز هيچ آموزشي دريافت نكرد. ابزار استفاده شده در اين پژوهش شامل مقياس خودكارآمدي تصوري دانش آموزان جينك و مورگان (1999) و مقياس بهزيستي روانشناختي ريف (1989) بود. براي تجزيه وتحليل داده ها از روش تحليل اندازه گيري مكرر استفاده شد. نتايج تجزيه وتحليل داده ها نشان داد كه آموزش خود دلگرم سازي باعث افزايش خودكارآمدي تصوري (01/0 >P) و بهزيستي روانشناختي (01/0 >P) دانش آموزان شده است و اين تأثير در بهزيستي روانشناختي پس از مرحله پيگيري پايدار مانده است. با توجه به اثربخش بودن اين آموزش بر افزايش خودكارآمدي تصوري و بهزيستي روانشناختي ارائه ي اين آموزش براي دانش آموزان مفيد ارزيابي مي شود.

The purpose of the present study is to investigate the training of self-encouragement based on the Adler's theory of percieved self-efficacy and Psychological well-Being of female high school students. This study method was quasi-experimental design with pretest, posttest, control group and follow-up after 6 months. The population of this study was all high school girl students in Tehran during the academic year 2018-19. The sample consisted of 60 students (30 participants for each group) who were selected by cluster random sampling method, then the experimental group received training self-encouragement for eight 90-minute sessions once a week in group form, meanwhile the control group did not receive any training. The instrument used in this study was Morgan-jinks's percieved self-efficacy scale (1999) and Ryff's Psychological well-Being scale (1989). Data were analyzed using repeated measurements design. The results indicated that self-encouragement training on perceived Self-efficacy (p < 0/01) and Psychological well-Being (p < 0/01) caused to increase their amount. an‎d that this effect in Psychological well-Being remained stable after the follow-up phase. Regarding the effectiveness of this training on increasing the perceived Self-efficacy and Psychological well-Being, this training is evaluated useful for students.