چند ضرورت مهم براي پيشرفت علم در ايران

باور ما مي‌توانيم موجب ايجاد موفق دوره‌هاي تحصيلات تكميلي ايران شد و نتيجه آن تربيت نيروي انساني متخصص و كارآمد شد و آنگاه رشد كميت مستندات علمي كشور را به دنبال داشت و در سال گذشته ميلادي (2019) رتبه جهاني ما را به شانزده رساند. تكامل علم در ايران و عبور از كمّيت‌گرايي به كيفي‌گرايي، مسير درست و برنامه‌ريزي شده‌اي بود كه توانست دانشگاه‌هاي كشور را در جايگاه جهاني قرار دهد و اكنون ارتقا بيش از پيش آنها در دستوركار است تا ايران اسلامي بتواند به جايگاه واقعي خود در تعليم و تعلم جهاني برسد. اكنون شاهد رشد شركت‌هاي دانش‌بنيان و به‌كارگيري علم در خدمت جامعه هستيم. دانشگاه‌ها، جامعه محوري را در دستوركار آموزش، پژوهش‌ و سياست‌هاي علمي خود قرار داده تا رؤياي جهاني انديشيدن و بومي عمل‌كردن را به زودي شاهد آن باشد. توانايي ايران اسلامي در همه زمينه‌ها مرهون رشد علمي ايران بوده و اكنون به يك باور جهاني تبديل شده است. حال وقت اشتغال و كارآفريني، ايجاد ثروت از علم از مسير مطلوب، اميدآفريني، اطمينان‌آفريني، توسعه گفتمان‌هاي علمي و بيان پيشرفت‌ها در حوزه عمل، ديپلماسي علمي در جهان و ايجاد مراكز نشر علمي به‌دست انجمن‌هاي علمي توانمند و بخش خصوصي مي‌باشد. ضرورت توازن علم در بين همه ابعاد دانش‌آفريني ايجاب مي‌كند كه از تمام توان علمي كشور بهره‌برداري شود. مي‌بايد با تفكر بين رشته‌اي، هر سه حوزه علوم، علوم اجتماعي و علوم انساني به‌علاوه هنر همگام با هم عمل نمايند تا به رشد علمي جهاني مطلوب برسيم، چرا كه در جهان امروز تحقيق نيازمند نگاه جامع از سوي همه رشته‌هاي علمي است.