تحرك و جابجايي هوشمند و پايداري اجتماعي: ارزيابي روابط متقابل (مطالعه موردي: شهر شيراز)

شيراز به عنوان يكي از شهرهاي بزرگ و يكي از شهرهاي مهم كشور از جايگاه ويژه اي برخوردار است. اين موقعيت از جنبه هاي مختلف فرهنگي ، تاريخي ، سياسي و جنبه هاي مختلفي برخوردار است. نرخ رشد جمعيت آن نيز به دليل موقعيت مكاني آن به طور پيوسته در حال افزايش است. اين روند رشد جمعيت طي چند دهه گذشته ، مشكلات و موانعي را براي مديريت پايدار و مطلوب ايجاد كرده است كه مهمترين آنها مشكلاتي در بخش حمل و نقل است. همين روند نياز به تأكيد بر سيستم هاي هوشمند در اين شهر را نشان مي دهد. بنابراين ، در اين مطالعه سعي شده است تحرك و جابجايي هوشمند و پايداري اجتماعي براي شيراز مورد بررسي و تحليل قرار گيرد. روش تحقيق توصيفي-تحليلي و مبتني بر مطالعات اسنادي و اصالت است. نتايج نشان مي دهد متغيرهاي تحرك و جابجايي بر اساس ابعاد مختلف دسترسي ، حمل و نقل پايدار و همچنين فناوري اطلاعات و ارتباطات در شرايط نامساعدي قرار دارند. شاخص هاي مختلف هر يك از اين ابعاد به همين موضوع اشاره دارند ، زيرا سطح ارزيابي آن (سطح معني داري كمتر از 0.05 و ميانگين پايين تر از معيار) به عدم تمايل آنها از ديدگاه شهروندان اشاره دارد. ​. ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﺷﺎﺧﺺ ﻫﺎي ﺗﺤﺮك ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ ﺑﺮ ﭘﺎﯾﺪاري اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ ﮐﻪ ﺷﺎﺧﺺ ﻫﺎي ﺗﺤﺮك ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ 23% از وارﯾﺎﻧﺲ ﮐﻞ ﭘﺎﯾﺪاري اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ را ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽ دﻫﻨﺪ. ﺑﺮ اﯾﻦ اﺳﺎس ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻮﺟﻪ داﺷﺖ ﮐﻪ ﻣﺘﻐﯿﺮ ﺗﺤﺮك و ﺟﺎﺑﺠﺎﯾﯽ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ از ﺟﺎﯾﮕﺎه ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ در ﺷﻬﺮ ﺷﯿﺮاز ﺑﺮﺧﻮردار ﻧﯿﺴﺖ و اﯾﻦ اﻣﺮ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮ روﻧﺪ ﺗﻮﺳﻌﻪ آن در دﻫﻪ ﻫﺎي اﺧﯿﺮ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﮔﺬاﺷﺘﻪ اﺳﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﭼﺎﻟﺶ ﻫﺎي ﺑﺴﯿﺎري را ﻧﯿﺰ ﺑﺮاي ﺗﻮﺳﻌﻪ آﯾﻨﺪه آن ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﯽ آورد. روﻧﺪ رو ﺑﻪ رﺷﺪ ﺟﻤﻌﯿﺖ و از ﻃﺮف دﯾﮕﺮ وﯾﮋﮔﯽ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﮔﺮدﺷﮕﺮي ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ اي در ﺣﺎل ﺗﺤﻮل اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﯾﮏ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻋﻤﺪه ﺑﺮ ﯾﮏ ﺣﻤﻞ و ﻧﻘﻞ ﻣﻨﻈﻢ و ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ روﯾﮑﺮد ﺷﻬﺮ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ دارد.