واكاوي ارتباط بين بارش هاي سنگين جنوب و جنوب غرب ايران با رودخانه هاي جوي(ARs)

در اين پژوهش سعي بر آن است تا منابع رطوبت و مسير حركت آن براي بارش هاي سنگين جنوب و جنوب غرب ايران با استفاده از الگوريتم جديدي مبتني بر رودخانه ي جوي شناسايي شود. به همين منظور از بارندگي روزانه ي 17 ايستگاه سينوپتيك در بازه ي زماني 1986 تا 2015 در جنوب و جنوب غرب ايران كه بازه ي زماني مشترك دارند و منطقه ي مورد مطالعه را به طور كامل پوشش مي دهند استفاده شده است. همچنين از مجموعه داده هاي مراكز ملي پيش بيني محيطي/ مركز ملي تحقيقات جوي (NCEP/NCAR ) مركز پيش بيني هاي ميان مدت اروپا ​​(ECMWF) و داده هاي تحليل مجدد (ERA-interim) با قدرت تفكيك مكاني 0.75 در0.75 طول و عرض جغرافيايي با تفكيك زماني 6 ساعته استفاده شده است. متغيرهاي استفاده شده شامل بخار آب يكپارچه (IWV)، رطوبت ويژه (q) و مولفه هاي مداري و نصف النهاري باد (u,v) مي باشند. در اين پژوهش براي شناسايي و مسيريابي رودخانه هاي جوي از الگوريتمي مبتني بر محاسبه ي انتگرال قائم انتقال افقي بخار آب (IVT) استفاده شده است. نتايج تحقيق نشان داد كه منبع اصلي رطوبت بارندگي در جنوب و جنوب غربي ايران، جنوب درياي سرخ و خليج عدن مي باشد. البته خروجي نقشه ها نشان مي دهد كه درياي عرب نيز در تامين رطوبت اين بارش ها بي تاثير نبوده است. شبه جزيره عربستان نيز با توجه به ميزان بالاي انتقال رطوبت، به عنوان مسير انتقالي، حجم بسيار زيادي از رطوبت را به سمت منطقه ي مورد مطالعه گسيل مي كند. در انتها، مسير رطوبت به منطقه ي مورد مطالعه ترسيم و شناسايي شد و نتيجتا با در نظر گرفتن 3 شرط اصلي براي رودخانه ي جوي، ميتوان گفت مسير به دست آمده، همان مسير رودخانه ي جوي مي باشد.