تحليل سطح برخورداري سكونتگاههاي روستايي از خدمات در چارچوب عدالت توزيعي (مورد مطالعه: روستاهاي بخش تنكمان)

خدمات روستايي، قدرت و جايگاه خدمات روستاها يكي از مباحث مهم در برنامه ريزي به شمار مي رود و در بررسي الگوها و نظام هاي خدمات رساني روستايي، جايگاه و اهميت هر روستا از نظر بهره مندي از انواع خدمات روستايي و توان آن در دريافت يا انتقال خدمات، به عنوان يك عنصر و عامل ضروري شناخته مي شود. تحليل فضايي خدمات را مي توان در مبحث عدالت توزيعي تشريح و تبيين كرد. نواحي روستايي بخش تنكمان در استان البرز در سالهاي گذشته با پديده مهاجرت روستايي رو به رو بوده و در عين حال از منظر بهره مندي از برخي خدمات روستايي با چالش هايي رو به رو بوده است. جهت برنامه ريزي مطلوب و بهينه براي نظام خدمات رساني روستايي در اين بخش، ابتدا ضرورت دارد تا وضعيت هر روستا از نظر بهره مندي از خدمات روستايي ارزيابي شود. بر اين اساس از طريق تهيه پرسشنامه از 16 روستاي منتخب اين بخش، وضعيت هر روستا از نظر انواع مختلف خدمات روستايي بر اساس تعداد خدمات موجود ارزيابي شد و ماتريس تصميم گيري تشكيل شد و سپس از طريق روش آنترپي، وزن هر يك از خدمات مشخص شده و سپس از طريق مدل كوپراس COPRAS اولويت بندي شد. نتايج نشان مي دهد كه؛ بيشتر روستاها داراي خدمات اوليه هستند. اما، در ارتباط با خدمات پيشرفته و جديد (كه با تحولات رخ داده در روستاها بويژه فشردگي زمان و مكان مورد تقاضاي روستاييان شده است)با چالش رو به رو هستند؛ مبتني بر نوع خدمات بررسي شده، روستاهاي بختيار، نوكند، محمد آباد خالصه، كريم آباد، قاسم آباد و دنگيزك برخوردارتر از بقيه روستاها هستند. بر اساس پراكندگي واحدهاي خدماتي، الگوي حاكم(از بعد فضايي) خوشه اي است كه زمينه ساز عدالت توزيعي در سطح فضاي تنكمان نشده است.