طراحي شهري با رويكرد شهر سالم ، نمونه موردي : محله اماميه مشهد

منظور از شهر سالم ، محيطي اجتماعي و كالبدي است با امكاناتي كه انجام تمامي فعاليت هاي زندگي را با سهولت و با كارآيي مطلوب امكان پذير مي سازد. گسترش شهرنشيني و به دنبال آن مشكلات خاص آن؛ مانند تخريب محيط زيست ، آلودگي آب ، هوا ، خاك ، افزايش بيماريهاي رواني و ... جامعه شهري را بيش از پيش تهديد ميكند. اين موجب شده تا امروزه طراحي شهري و مديريت شهري با چالشهاي فراواني در زمينه ي تراكم جمعيت، كمبود مسكن، آلودگي و تخريب محيط زيست ، تعارضهاي اجتماعي و تأمين خدمات و تسهيلات زيرساختي روبرو باشد. در اين خصوص اجراي طرح شهر سالم در ايجاد مشاركت مردمي در شهرها نقش مهمي ايفا ميكند . در واقع شهر سالم، شهري براي تحقق انسان سالم است. هدف اين طراحي شهري با رويكرد شهر سالم و مشاركت مردمي مي باشد. اين تحقيق از نوع توصيفي تحليلي است و جمع آوري اطلاعات به دو شيوه اسنادي و پيمايشي انجام گرفته است. بر طبق نتايج اين تحقيق، محله اماميه از نظر شاخص هاي پنج گانه سلامت (اجتماعي، اقتصادي، زيست محيطي، بهداشتي و فرهنگي) با وضعيت مطلوب و استانداردهاي شهر سالم فاصله دارد و در برخي زمينه ها نيز نياز به باز طراحي و مشاركت هرچه بيشتر مسئولين و مردم محله احساس مي شود. در نهايت مقاله حاضر به راهكارهايي به منظور ايجاد شهر سالم با مشاركت مردمي از طريق محقق سازي شاخص ها و معيارهاي شهر سالم رسيده ايم.