تحليل تغييرپذيري فضايي پهنه‌هاي آگروكليمايي كشت گياه گل محمدي تحت خط سيرهاي چهارگانه انتشار دي اكسيد كربن مطالعه موردي: شمال اصفهان

هدف اساسي اين پژوهش، بررسي تغييرات فضايي نواحي مساعد كشت باغات گل محمدي در شهرستان هاي شمالي استان اصفهان شامل كاشان، نطنز، اردستان و آران بيدگل، تحت 4 خطّ سير انتشار دي‌اكسيد كربن سال 2050 است. دو دسته از عوامل دخيل در كشت گياه گل محمدي شامل، عوامل محيطي (توپوگرافي، خاك) و عوامل اقليمي استخراج گرديد و با تكيه بر اين عوامل، پهنه هاي مساعد كشت گياه گل محمدي در منطقه مورد مطالعه، با استفاده از تابع برهم نهي گاماي فازي شناسايي گرديد. در مرحله بعد با شبيه سازي عناصر اقليمي منطقه در سال 2050، تحت 4خط سير انتشار دي اكسيد كربن گزارش پنجم IPCC، با جايگزيني متغيرهاي اقليمي شبيه سازي شده سال 2050 تحت 4 خط سير مذكور، با اجراي مجدد تابع گاماي فازي، پهنه هاي مساعد كشت گل محمدي در منطقه در هر سناريو مشخص گرديد. نتايج نشان داد كه در اقليم دوره پايه حدود 0.33 از مساحت منطقه (برابر 9025 كيلومتر مربع) داراي استعداد اقليمي مناسب براي كشت گل محمدي داشته و بيش از 67 درصد از مساحت منطقه داراي استعداد ضعيفي است. نتايج حاصل از شبيه سازي شرايط اقليمي سال 2050، تحت 4 خط سير انتشار دي اكسيد كربن، بيانگر آن بود كه در تحت همه سناريوها، نواحي مساعد براي كشت گل محمدي در منطقه مورد مطالعه افزايش داشته است. در خط سير انتشار 8.5 بيشترين طبقه آگروكليمايي قابليت كشت باغات گل محمدي، بيشترين افزايش را داشته است. به طور كلي نتايج اين تحقيق نشان داد كه تغييراقليم براي كاشت گل محمدي نه تنها تهديد به شمار نمي رود بلكه زمينه توسعه بيشتر كشت اين گياه را فراهم مي كند.