سنجش ميزان تاب‌آوري شهرهاي ساحلي با تأكيد بر نقش گردشگري نمونه موردي: شهرهاي ساحلي غرب استان مازندران

پژوهش حاضر با هدف ارزيابي وضعيت تاب‌آوري شهري در شهرهاي ساحلي غرب استان مازندران در شرايط اوج سفر انجام شده‌است. لذا از نظر ماهيت يك تحقيق توصيفي تحليلي، به لحاظ هدف از نوع تحقيقات كاربرديتوسعه‌اي و مبتني بر روش پيمايشي و ميداني مي‌باشد. شيوه گردآوري داده‌هاي تحقيق، مبتني بر روش كتابخانه‌اي، اسنادي و شيوه پيمايشِ ميداني (ابزار پرسشنامه) بوده‌است. محدوده مورد مطالعه شهرهاي ساحلي غرب استان مازندران (شهرهاي نور، نوشهر، چالوس، تنكابن و رامسر) ميباشد. جهت ارزيابي وضعيت تاب‌آوري شهري و ابعاد مختلف آن از آزمون آماري تي يكطرفه استفاده شده است. سپس شهرهاي نمونه با روش تصميم‌گيري چند معياره ايداس براساس وضعيت تاب‌آوري شهري و ابعاد آن با يكديگر مقايسه و رتبه‌بندي شده‌اند. در مراحل تحقيق از نرم‌افزارهاي Excel، Spss و GIS استفاده گرديد. يافته‌هاي نهايي تحقيق با توجه به نتيجه كلي آزمون تي يكطرفه براي مجموعه ابعاد تابآوري شهري، مبين تاب‌آوري ضعيف شهرهاي ساحلي غرب استان مازندران در شرايط پيك سفر است. همچنين براساس نتايج تكنيك ايداس از پنج شهر مورد مطالعه سه شهر در گروه‌هاي ضعيف يعني »وضعيت تاب‌آوري پايين و عدم تاب‌آوري « قرار دارند. بنابراين مي‌توان وضعيت تاب‌آوري شهري در شهرهاي ساحلي غرب استان مازندران را بر اساس شاخص‌هاي اين تحقيق ضعيف و نامطلوب ارزيابي نمود.