بررسي ماهيت و ساختار وردش‌هاي جوي بهنگام رخداد دوره‌هاي خشك روزانه در شمال غرب و غرب ايران

در اين مطالعه نسبت به شناسايي الگوهاي همديدي موثر بر دوره‌هاي خشك روزانه با توالي 4 تا 10 روزه در شمال غرب و غرب ايران اقدام شده است. براي اين منظور از داده‌هاي بارش روزانه 45 ايستگاه سينوپتيك در طي دوره آماري 2015ـ 1996 استفاده شده است . ابتدا با استفاده از روش كدبندي( صفر و يك ) نسبت به استخراج دوره هاي خشك با توالي مورد نظر اقدام گرديد. سپس با اجراي تحليل هاي خوشه‌اي بر روي داده‌هاي فشار تراز دريا، الگوهاي جوي موثر در دوره‌هاي خشك، شناسايي و مورد تجزيه ـ تحليل قرار گرفت. نتايج حاصل از اين مطالعه نشان داد كه بارزترين الگوي گردشي پديد آورنده دوره‌هاي خشك روزانه مربوط به زبانه‌هاي پرفشار سيبري ـ اروپا مي باشد. در برخي مواقع، ادغام اين الگو و قرارگيري فرازي بلند در تراز مياني جو بدليل استقرار سامانه بندالي بر روي پرفشار‌هاي سطح زمين مي‌باشد كه سبب پايداري هوا بر روي منطقه و تقويت پرفشار محلي شده است. ميزان تاوايي تراز 500 هكتوپاسكال و امگا بر روي بيشتر منطقه جريانات نزولي هوا را نشان داده و در نتيجه شرط اصلي بارش يعني عامل صعود در منطقه در زمان رخ داد دوره‌هاي خشك فراهم نمي شود. در نتيجه توام بودن پرفشارهاي سطح زمين با فرازهاي ميانه جو سبب تشديد پايداري هوا و ماندگاري اين شرايط براي چندين روز متوالي مربوط به تشكيل الگوهاي بندالي مي‌باشد.