تحليلي بر نابرابري هاي فضايي كيفيت مسكن درمحلات بافت مياني شهر زنجان

مسكن به‌عنوان يكي از نيازهاي اساسي بشر تأثير بسزايي در سلامت و بهبود كيفيت زندگي افراد دارد. كيفيت مسكن به عنوان يكي از شالوده هاي اصلي يك برنامه جامع و ابزاري ضروري براي بيان ابعاد مختلف اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي، زيست محيطي و كالبدي توسعه پايدار، از جايگاه ويژه اي در امر برنامه ريزي شهري برخوردار است. هدف پژوهش حاضر تحليل فضايي كيفيت مسكن محلات شهري در بافت مياني شهر زنجان مي‌باشد. نوع تحقيق كاربردي و از نظر ماهيت توصيفيتحليلي است. روش گرداوري اطلاعات از روش كتابخانه اي ( مجموعه بلوك‌هاي آماري سال 1395 و طرح تفصيلي 1394) استفاده‌شده است. براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها از روش‌هاي تركيبي مدل توديم و سيستم اطلاعات جغرافيايي استفاده‌شده است. نتايج حاصل از يافته هاي تحقيق نشان دهنده‌ي نابرابري در بين محلات بافت مياني شهر زنجان مي باشد كه در بين محلات مسكوني 18.91 درصد از مساكن باكيفيت پايين كه شامل محلات بي‌سيم، قبرستان بالا، وحدت، خاتم، آمادگاه، گليجك آباد، 21.80 درصد از مساكن باكيفيت نسبتاً پايين كه شامل آشاغي قبرستان، شهدا، ميدان انقلاب، كوي وليصر، نيك سازان، 22.71 درصد از مساكن باكيفيت متوسط كه شامل محلات فرودگاه، شهرك رجايي، امجديه، خانم ناظم، شهرك قدس، فاتح، 17.43 درصد از مساكن باكيفيت نسبتاً بالا كه شامل محلات شرق انصاريه، وحيديه، شوغي، 17 شهريور، مسجد شهدا، گونيه، جعفريه و درنهايت محلات آزادي، انصاريه، اعتماديه، كوچه مشكي، سعدي شمالي 19.15 درصد از مساكن باكيفيت بالا هستند.