آشكارسازي تاثير تغييرات اقليمي بر افت سطح ايستابي آبخوان دشت بيرجند

تغييراقليم يكي از مهمترين چالش هاي پيش روي مديريت منابع آب اعم از آب هاي سطح و آب هاي زيرزميني است. هدف اساسي اين تحقيق آشكارسازي تاثير خشكسالي هاي ناشي از تغييراقليم بر منابع آب زيرزميني دشت بيرجند مي باشد. در اين راستا با استفاده از دو تست تحليل روند ناپارامتريك تخمينگر شيب Sens و ManKendal براي آشكارسازي روند سطح ايستابي آب هاي زيرزميني شهرستان بيرجند طي دوره آماري 1370-1395 بر اساس آمار سطح ايستابي 47 چاه مشاهداتي منطقه(سرشماري منابع آب) استفاده گرديد. با استفاده از ماتريس همبستگي پيرسون، همبستگي بين عناصر اقليمي (ايستگاه بيرجند) دما، بارش و تبخير و تعرق پتانسيل با سطح ايستابي شهرستان بيرجند محاسبه گرديد و براساس آن يك مدل رگرسيوني چندمتغييره براي مدل كردن سري زماني سالانه سطح ايستابي در سطح اطمينان 0.95 توسعه داده شد. فاكتورهاي اقليمي دوره 2080-2065 با استفاده از خروجي مدل HadGEM2Es از طريق مدل ريزمقياس نمايي LARSWG براي موقعيت ايستگاه بيرجند تحت دو سناريوي RCP8.5 و RCp2.6 شبيه سازي گرديد و براساس مدل رگرسيون توسعه داده شده، سطح ايستابي آب شهرستان بيرجند شبيه سازي گرديد. نتايج بيانگر آن بود كه اولا در دوره پايه (1370-1395) سطح ايستابي آب منطقه با شيب سالانه 47 سانتيمتر در سال روند كاهشي داشته است. آناليز همبستگي بيانگر آن بود كه سه عنصر اقليمي بارش، دما و تبخير و تعرق در يك تركيب خطي 0.75 از تغييرات سالانه آب زيرزميني را مدلسازي كرده اند. نتايج مدل ريزمقياس نمايي اجرا شده روي داده هاي HadGEM2Es بيانگر آن بود كه در دوره 2035-2065 تحت هر دو سناريوي مذكور سطح آب زيرزميني منطقه بين 10 تا 13 متر نسبت به دوره پايه افت خواهد داشت كه ناشي از افزايش تبخير و تعرق و به تبع آن كاهش بارش موثر خواهد بود.