سنجش ابعاد ادراك محيطي شهروندان در ميان ساختمان هاي بلند مرتبه، نمونه موردي: منطقه 22 شهر تهران

ساختمان هاي بلند مرتبه به واسطه تشخيص پذير بودن در زمينه خود، نقش موثري بر ادراك و شكل گيري تصوير ذهني شهروندان از شهر دارد. پژوهش حاضر به بررسي ادراك محيطي شهروندان در ابعاد تفسيري، احساسي، شناختي و ارزشگذاري در ميان ساختمان هاي بلند مرتبه منطقه 22 شهر تهران مي پردازد و تاكيد آن بر وجوه فرمي، عملكردي و معنايي اين ساختمان ها بر ادراك شهروندان است. سامانه جستجو مد نظر اين پژوهش تفسيري ساختارگرا و از روش تحليل محتواي متن در بخش نظري و روش پيمايشي مقطعي استفاده شده است. جامعه آماري شامل100 نفر از ميان ساكنين و غيرساكنين منطقه به روش تصادفي انتخاب و پرسشنامه اي شامل سوالات باز و بسته بر اساس طيف ليكرت بين آنها توزيع گرديد. تجزيه و تحليل داده ها با به كارگيري نرم افزار SPSS بوده و از آزمون هاي همبستگي پيرسون و آزمون تي تك نمونه اي جهت ارزيابي رابطه بين مولفه هاي كالبدي و معنايي در ادراك ساختمان هاي بلند مرتبه و تعيين ميزان اهميت آنها استفاده شده است. نتايج حاصل بيانگر آن است كه »نقش زيبايي فرم و شكل ساختمان هاي بلند مرتبه « و » ميزان همخواني ارتفاع با محيط پيرامون « در اولويت هاي اول و دوم تاثيرگذاري بر ميزان ادراك محيطي در ميان مولفه هاي كالبدي و »نقش خوانايي و مسيريابي « به عنوان عاملي موثر در ميان مولفه هاي معنايي در ادراك ساختمان هاي بلند مرتبه بوده است كه بيشتر بر اساس ادراك احساسي و شناختي بوده و ابعاد تفسيري و ارزشگذاري ادراك كمتر مورد اشاره شهروندان قرار دارد.