ارزيابي روش هاي مختلف آسيب پذيري آبخوان آبرفتي و ساحلي (منطقه مورد مطالعه: استان گيلان محدوده آستانه-كوچصفهان)

يكي از راهكارهاي برقراري تعادل زيست محيطي، بررسي و مديريت آسيب‌پذيري آبخوان است. جهت تصميم‌گيري و مديريت آبخوان لزوم برنامه‌ريزي جهت شناسايي عرصه‌هاي آسيب‌پذير بسيار مهم است. روشها و شاخص‌هاي متعددي جهت بررسي آسيب‌پذيري آبخوان‌ها ارائه شده‌اند كه هريك از اين شاخص‌ها براساس مجموعه‌اي از فاكتورها مورد استفاده قرار مي‌گيرد. در اين مطالعه از 5 شاخص آسيب‌پذيري در منطقه ساحلي به منظور بررسي و مقايسه اين روشها نسبت به‌هم مورد استفاده قرار گرفته است. شاخص‌هاي DRASTIC، SINTACS، SI، GALDIT و GODS به بررسي وضعيت حساسيت آبخوان از نظر ذاتي مورد بررسي قرار گرفتند. نتايج استخراجي از اين 5 شاخص با توجه به ماهيت هريك از آنها متفاوت بوده و به منظور افزايش دقت نتايج و استفاده كاربردي از اين نتايج در مناطق ساحلي واسنجي وزن و رتبه‌ها با استفاده از روش تحليل سلسله مراتبي و آنتروپي انجام گرفت. بدين منظور از همبستگي بين هر شاخص آسيب‌پذيري با غلظت TDS، نيترات و كلرايد استفاده و وزن‌ پارامترهاي هر شاخص واسنجي گرديد. آناليز حساسيت پارامترهاي مختلف در شاخص‌هاي آسيب پذيري نشان داد كه شاخص GALDIT با توجه به در نظرگيري اثر پيشروي آب شور دريا اين حساسيت را در نتايج منعكس مي‌كند. پارامتر عمق تا سطح ايستابي در ساير شاخص‌ها و پارامتر فاصله از دريا معيار حساس و با اهميتي در شاخص GALDIT بوده و پس از واسنجي مدل مشخص گرديد 30 درصد آبخوان در معرض جبهه‌هاي شور نفوذ آب دريا قرار گرفته است.