تاثير جهت گيري كارآفرينانه بر رفتار كارآفريني با ميانجي گري قصد كارآفريني در دانشجويان مهندسي سيستان و بلوچستان

جهاني سازي و اقتصاد دانش بنيان منجر به تغيير ماموريت سنتي آموزشي و پژوهشي دانشگاه براي توسعه اقتصادي و اجتماعي شده است. كه دراين توسعه، دانشگاه به منظوركمك به نيروي كارماهر براي پاسخ به تقاضاهاي متغير بازار كار تحت تاثير جهت گيري ها و اهداف كارآفرينانه افراد است. لذا، هدف پژوهش حاضر بررسي تاثير جهت گيري كارآفرينانه بر رفتار كارآفريني با نقش ميانجي قصد كارآفريني از ديدگاه دانشجويان تحصيلات تكميلي مهندسي دانشگاه سيستان و بلوچستان بوده است. روش پژوهش برحسب هدف كاربردي و برحسب گردآوري اطلاعات توصيفي همبستگي بوده است كه در جامعه دانشجويان تحصيلات تكميلي مهندسي دانشگاه سيستان و بلوچستان با نمونه 260 نفري بر اساس تصادفي ساده اجرا شده است. ابزار پژوهش سه پرسشنامه استاندارد جهت گيري كارآفريني فردي بولتن و لين(2012) ، رفتار كارآفرينانه اسشميدت و همكاران(2018) و قصد كارآفريني لينان و چن(2009) بوده است. روايي تأييدي و پايايي هر سه ابزار مناسب گزارش شد. روش تجزيه و تحليل با استفاده از نرم افزار 5/8 Lisrel مدل معادلات ساختاري بوده است. نتايج نشان داد، جهت گيري كارآفرينانه فردي به صورت مستقيم و غيرمستقيم از طريق قصد كارآفريني بر رفتار كارآفرينانه مؤثر است. همچنين قصد كارآفريني بر رفتار كارآفرينانه به صورت مستقيم موثر بود. مي توان گفت ارزش هاي ريسك پذيري، فعال بودن و نوآوري در كنار قصد كارآفريني نقش سازنده در رفتاركارآفرينانه خواهند شد. به نوعي در تحرك و ايجاد رفتار كارآفريني دانشجويان، نگرش ها و شخصيت فرد بهمراه هدف معين نقش سازنده دارد.