يادگيري طراحانه سازه‌‌هاي نوين: رويكرد هم‌زماني و هم‌مكاني در جهت ارتقاي توانايي طراحي معماري

يكي از مهم‌ترين علل ناكامي معماري معاصر ايران، عدم شناخت و بهره‌گيري از نوآوري در فناوري سيستم‌‌هاي نوين سازه‌اي است. معمار بايد از قابليت‌هاي فناوري روز، استفاده نمايد و اين امر مستلزم توانايي وي در به‌كارگيري خلاقانه سيستم‌‌هاي مدرن سازه‌اي در فرآيند طراحي است. جهت دستيابي به اين مسئله مهم، آموزش هدفمند درس سازه‌‌هاي نو و به‌كارگيري مؤثر و كارآمد در فرآيند طراحي جهت افزايش مهارت توانايي در دانشكده‌هاي معماري ضروري به نظر مي‌رسد. هدف اين تحقيق تبيين راهكار آموزشي كارآمد در جهت ارتقاي توانايي طراحي معماري مبتني بر يادگيري طراحانه و فناوري‌هاي نوين سازه‌اي است. اين راهكار علمي، برآيند دوجانبه توسعه توان طراحي و اتخاذ رويكرد سازنده‌گرايي در يادگيري تعامل‌گراي دانشجويان معماري است. در همين راستا اين پژوهش با هدف بررسي ميزان اثرگذاري هم‌زماني و هم‌مكاني در يكپارچگي توأمان سازه‌‌هاي نوين بر مهارت توانايي طراحي معماري دانشجويان شكل گرفته است. پرسش اصلي تحقيق چگونگي انتقال كاربردي و مؤثر يادگيري طراحانه‌ سازه‌هاي نوين در كارگاه معماري و افزايش مؤلفه‌هاي توانايي طراحي مي‌باشد. روش تحقيق تركيبي متوالي بر اساس راهبرد شبه آزمايشي، مبناي اين پژوهش است. آزمون پژوهش در دو مرحله پيش‌آزمون (پايلوت) در كارگاه طراحي معماري به‌عنوان محيط يادگيري سازنده‌گراي تعاملي انجام گرفت. جامعه آماري تحقيق از دانشجويان ترم سوم كارشناسي ارشد معماري دانشگاه آزاد همدان در سه گروه 15 نفري كه يك گروه، اصلي و دو گروه ديگر به‌عنوان گواه (شاهد) انتخاب شدند. داده‌‌هاي پژوهش بر مبناي مؤلفه‌‌هاي اصلي تحقيق و آزمون‌‌هاي متوالي و بر پايه ملاك‌‌هاي داوري گردآوري شده و تحليل داوري، مورد سنجش و ارزيابي نهايي قرار گرفت. يافته‌هاي پژوهش در بخش پيش آزمون (پايلوت) نشان مي‌دهد يادگيري هم‌زمان سازه‌هاي نوين در مكان مشترك آتليه طراحي به‌صورت عملي، مي‌تواند باعث ارتقاي مؤلفه‌هاي اصلي مهارت توانايي طراحي شد و همچنين مي‌تواند به‌عنوان الگويي كاربردي در كارگاه‌هاي دانشكده‌هاي معماري به‌كار گرفته شود.