ارزيابي تأثير امنيت بر زيست‌پذيري بافت‌هاي فرسوده شهري و ارائه راهبردهاي ارتقاي آن، مورد مطالعاتي: محله انصار شهر مشهد

فرسودگي كالبدي و محتوايي بافت‌هاي فرسوده، احساس امنيت اجتماعي ساكنان اين بافت‌ها را تحت تأثير قرار داده و به كاهش حضورپذيري و تعامل آن‌ها در بافت و به فراخور كاهش زيست‌پذيري و سرزندگي را با خود به همراه داشته است. محله انصار به‌عنوان يكي از بافت‌هاي فرسوده شهر مشهد امروزه با مشكلات گوناگوني در زمينه امنيت، سرزندگي و حضور افراد در عرصه‌هاي شهري مواجه شده است. از اين‌رو هدف مطالعه حاضر ارزيابي تأثير امنيت بر زيست‌پذيري بافت‌هاي فرسوده (محله انصار) با تأكيد بر رويكرد CPTED و ارائه راهبردهايي جهت بهبود زيست‌پذيري محدوده مورد مطالعه مي‌باشد. روش اين پژوهش توصيفي تحليلي است و از ميان ساكنان محله انصار 370 نفر به‌صورت تصادفي براي تكميل پرسشنامه‌ها انتخاب شده‌اند. تجزيه و تحليل اطلاعات با استفاده از آزمون‌هاي آماري مانند آزمون تي، فريدمن و اسپيرمن در نرم‌افزار SPSS و همچنين تكنيك تحليل سوات انجام شده است. نتايج مطالعه نشان مي‌دهند كه مؤلفه‌هاي زيست‌پذيري و امنيت محله انصار، در شرايط نامطلوبي قرار دارند و از ميان شاخص‌هاي زيست‌پذيري و امنيت، به‌ترتيب شاخص‌هاي تعامل و ارتباط و تمايل به ‌نظارت مطلوب‌ترين و شاخص‌هاي رضايت و اعتماد به مديران و آسايش؛ نامطلوب‌ترين هستند. علاوه‌براين نتايج، همبستگي مثبتي بين امنيت و زيست‌پذيري را نشان مي‌دهند. همچنين از ميان شاخص‌هاي امنيت، كيفيت روشنايي و تمايل به نظارت ميان ساكنان به ترتيب داراي بيش‌ترين ارتباط با زيست‌پذيري هستند. با توجه به تحليل‌هاي انجام شده، جهت‌گيري راهبردي كلي محله انصار به ‌منظور بهبود زيست‌پذيري، از نوع حداقل حداكثر و از نوع انطباقي است. ساماندهي نظام كاربري‌ها و فضاهاي بازعمومي جهت ايجاد سرزندگي و ايمني، تقويت مراكز گردهمايي و تجمع در محله از جمله راهبردهاي شناسايي شده جهت افزايش زيست‌پذيري با تأكيد بر امنيت در محله انصار است.