مقايسه اثربخشي درمان مبتني ‏بر پذيرش ‏و تعهد و درمان شناختي - رفتاري مثبت‏نگر بر آشفتگي‏هاي روانشناختي بيماران مبتلا به درد مزمن

مقدمه: هدف اين پژوهش مقايسه اثربخشي درمان مبتني‏بر پذيرش ‏و تعهد و درمان شناختي-رفتاري مثبت‏نگر بر آشفتگي‏هاي روانشناختي بيماران مبتلا به درد مزمن بود. روش: پژوهش حاضر نيمه‏آزمايشي ﺑﺎ ﭘﻴﺶ ﺁﺯﻣﻮﻥﭘﺲ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﻭ پيگيري به مدت 3 ماه ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﮔﺮﻭﻩ گواه بود. نمونه اين پژوهش شامل 45 نفر از بيماران مبتلا به درد مزمن مراجعه‏كننده به بيمارستان حضرت رسول اكرم شهر تهران بود؛ كه به روش نمونه‏گيري در دسترس انتخاب و به‏صورت تصادفي در ﺩﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ﻭ ﻳﻚ ﮔﺮﻭﻩ گواه ﮔﻤﺎﺷﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ. ﺳﻪ ﮔﺮﻭﻩ، مقياس افسردگي، اضطراب، استرس (21DASS) را ﺩﺭ ﺳﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﭘﻴﺶ‏ﺁﺯﻣﻮﻥ، ﭘﺲ‏ﺁﺯﻣﻮﻥ ﻭ پيگيري ﺗﻜﻤﻴل نمودند. ﺩﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﻃﻲ 8 جلسه 90 دقيقه‏اي، هفته‏اي يك جلسه تحت مداخله درمان مبتني‏بر پذيرش‏ و تعهد و درمان شناختيرفتاري مثبت‏نگر قرار گرفتند و گروه گواه هيچ مداخله‏اي صورت نگرفت. در پايان از هر سه گروه پس‏آزمون به عمل آمد. داده‏ها به كمك 25SPSS و با استفاده از شاخص‏هاي آمار توصيفي و روش اندازه‏گيري مكرر تجزيه‌وتحليل شد. يافته‌ها: بين درمان مبتني‏بر پذيرش ‏و تعهد و درمان شناختيرفتاري مثبت‏نگر با گروه گواه بر آشفتگي‏هاي روانشناختي بيماران مبتلا به درد مزمن تفاوت معناداري وجود داشت (001/0 P). اما بين درمان مبتني‏بر پذيرش‏ و تعهد و درمان شناختيرفتاري مثبت‏نگر بر آشفتگي‏هاي روانشناختي بيماران مبتلا به درد مزمن تفاوت معناداري وجود نداشت (05/0 P). نتيجه‌گيري: درمان مبتني‏بر پذيرش ‏و تعهد و درمان شناختي-رفتاري مثبت‏نگر مي‏توانند به‌عنوان ﺭﻭﺵ‏هاي مداخله‏اي ﻣﺆﺛﺮﻱ ﺑﺮﺍﻱ ﻛﺎﻫﺶ آشفتگي‏هاي روانشناختي ﺩﺭ ﺑﻴﻤﺎﺭﺍﻥ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺩﺭﺩ ﻣﺰﻣﻦ بكار روند