تأثير عوامل اقليمي در طراحي ساختمان مسكوني با رويكرد توسعه پايدار. مورد مطالعه: اقليم معتدل و مرطوب

امروزه با توسعه و پيشرفت تكنولوژي، با توجه به بحران انرژي و سوختهاي فسيلي، آلودگي‌هاي زيست محيطي و بحران جهاني گرمايش زمين، افزايش جمعيت و نياز به مصرف انرژي، بشر را در شرايطي قرار داده كه باعث گرديده عصر پايدار سازي آغاز شود و معماري همساز با محيط شاهد تغييرات فراواني در جهت بهبود بخشيدن به اين اوضاع گردد. با طراحي معماري متناسب با اقليم و ايجاد يك الگو، مي توان تاثير زيادي بر كاهش مصرف انرژي و جلوگيري از اتلاف بي رويه انرژي و همچنين به وقوع پيوستن طرح هاي همساز با محيط و ساختمانهاي پايدار داشت. لذا شناخت شرايط اقليمي در هر منطقه از مهمترين عوامل در ايجاد آسايش و رفاه كاربران ساختمانها در آن منطقه و رسيدن به طراحي پايدار ميباشد؛ چرا كه معماري و اقليم، ارتباط و تأثيرات مستقيمي بر يكديگر و جغرافياي انساني يك منطقه دارند. در اين راستا از طريق مطالعات كتابخانه اي و به روش توسعه اي كاربردي، به تحليل اقليمي بر اساس تقسيمات چهار گانه دكتر حسن گنجي و تأثيرگذاري آن در طراحي ساختمان جهت رسيدن به معماري پايدار در اقليم معتدل و مرطوب پرداخته ميشود.