ارزيابي نقش و جايگاه ضوابط و مقررات شهرسازي در رضايتمندي شهروندان مناطق 6 و 8 و 14 شهر اصفهان

پژوهش در امر ارتقاي رضايتمندي شهروندان از زندگي شهري امري شايسته و بايسته است. در اين راستا راهكارهايي كه مستلزم كمترين هزينه بوده و عملاً امكان به كارگيري توسط مديريت شهرها و كلان شهرهاي ايران را داشته باشند حائز اهميت ميباشد.درميان سازمان هاي مختلف مديريت شهري، شهرداري يكي از دستگاه هايي است كه ارتباط مداوم وتنگاتنگي با عموم مردم دارد، لذا توسعه همه جانبه و پايدار شهر زماني عملي خواهدشد كه شهروندان از عملكرد شهرداري رضايت داشته باشند . احساس رضايت شهروندان از محيط شهري و خدماتي كه شهرداري بخصوص در قسمت شهرسازي ارائه مي دهد، عامل مهمي در جهت ايجاد انگيزه درمردم براي مشاركت در توسعه شهري و بهبود كيفيت محل سكونت خويش است. لذا هدف پژوهش حاضر ارزيابي نقش و جايگاه ضوابط و مقررات شهرسازي دررضايتمندي شهروندان شهر اصفهان ميباشد. روش پژوهش براساس هدف كاربردي و بر اساس ماهيت، توصيفي تحليلي است. ابزار پژوهش پرسشنامه بوده وجامعه آماري، شهروندان با سن بالاي بيست سال در سه منطقه 6 و 8 و 14 بودند كه با استفاده از فرمول كوكران 384 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. نتايج نشان داد به ترتيب ضوابط كاربري داراي بيشترين تأثير با ميزان (0.613) وضوابط مشرفيت و فضاهاي نورگيري داراي كمترين تأثير با ميزان (0.381) رضايتمندي شهروندان مناطق مورد مطالعه مي‌باشند. همچنين مدل برازش پژوهش حاكي از معناداري همه مولفه‌هاي ضوابط و مقررات شهرسازي و تاثير معنادار آنها بر رضايتمندي شهروندان مناطق تحقيق مي باشد.