بررسي سازوكارهاي مداخله شهرداري در زيست ‌پذيري شهرها(مطالعه موردي: شهر اهواز)

افت كيفيت زندگي شهري براثر شكل‌گيري و بروز مشكلات پيچيده در ابعاد مختلف اقتصادي، اجتماعي، زيست‌محيطي، كالبدي و نهادي، استفاده از الگوي مديريت خوب شهري را با هدف ارتقاي زيست‌پذيري ضروري ساخته است. هدف اين پژوهش، بررسي عملكرد شهرداري در زيست پذيري شهر اهواز مي باشد. اين پژوهش ازنظر هدف، كاربردي و ازنظر روش، آميخته بود.به‌منظور گردآوري داده‌هاي لازم پژوهش، از دو شيوه تحليل اسنادي و پيمايشي بهره گرفته شد. ابزار پژوهش، پرسش‌نامه و مصاحبه با كارشناسان بود. جامعه آماري پژوهش، حدود 200 نفر كارشناسان شهر اهواز بودند كه 62 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. براي تجزيه و تحليل داده هاي كيفي از تحليل مضمون و براي تجزيه و تحليل داده هاي كمي از آزمون tتك نمونه اي و مدل معادلات ساختاري استفاده شد.نتايج داده هاي كيفي پژوهش نشان داد كه تعداد 6 مضمون فراگير (محيط شهري، تاريخ شهري، مديريت شهري، اجتماع شهري، خدمات وزير ساخت هاي شهري واقتصاد شهري ) شناساسي شد. همچنين 13 مضمون سازمان دهنده (آلودگي، فضاهاي عمومي، چشم انداز تاريخي، اعتماد، مشاركت و رضايت، حس تعلق وهويت به مكان، ارتباط وتعامل با مردم، امنيت، مسكن، آموزش، درمان و بهداشت، اوقات فراغت، حمل و نقل ودسترسي) شناسايي شد و مضامين پايه تعداد 139 شناسايي شد. نتايج تجزيه و تحليل داده هاي كمي نشان داد كه عملكرد شهرداري در هريك از شاخص هاي زيست پذيري متفاوت بوده است و با توجه به ميانگين ها بيشترين عملكرد را در شاخص، خدمات، فعاليت ها و امكانات شهري و كمترين عملكرد را در اقتصاد شهري داشته است.