تحليل تغييرات محدوده جنگلهاي مانگرو شمال و شرق تنگه هرمز متأثر از مورفولوژي ساحلي و هيدروديناميك خليج فارس

جنگل‌هاي مانگرو براي هزاران سال نقش قابل ملاحظه‌اي را در اقتصاد جوامع انساني بر عهده داشته‌اند. لذا شناسايي و سنجش تغييرات مرزهاي مانگروها در طول زمان، مي‌تواند نقش مهمي را در برنامه‌ريزي و انجام اقدامات حفاظتي مؤثر و كاهش آسيب‌پذيري مانگروها نسبت به مخاطرات طبيعي و انساني داشته باشد. هدف اين پژوهش بررسي تغييرات جنگل‌هاي مانگرو و ارتباط اين تغييرات با هيدروديناميك دريا و مورفولوژي ساحلي در بخش‌هايي از شمال و شرق تنگه هرمز طي بازه زماني 47 سال مي‌باشد. با استفاده از تصاوير ماهواره‌اي و انجام پيش‌پردازش‌ها و طبقه‌بندي آن‌ها به روش‌هاي SVM، MLC و ANN و ارزيابي دقت نقشهها روش SVM با كسب بالاترين درصد دقت، براي تهيه نقشه طبقه‌بندي تمام تصاوير انتخاب شد. نتايج نشان مي‌دهد كه در قسمت شمالي تنگه هرمز در تمامي سال‌ها مساحت جنگل‌هاي حرا افزايش پيدا كرده‌اند اما در قسمت شرقي مورد مطالعه همواره با روند كاهشي و افزايشي مواجه مي باشد و به طور كلي توسعه قابل توجهي در طي اين 47 سال در مانگروهاي اين قسمت مشاهده نمي‌شود. هر چند كه با توجه به بررسي ويژگي‌هاي ژئومورفيك منطقه مانند شيب، توپوگرافي و وجود خورها و استران‌ها و رسوبات وارده از رودخانه‌هاي حسن‌لنگي، گز و حيوي و همچنين متوسط جزر و مد منطقه و گسترده‌اي كه در بر مي‌گيرد، مناطق مورد مطالعه پتانسيل بيشتري براي توسعه جنگل‌هاي مانگرو دارد. نتايج حاصل از اين تحقيق مي‌تواند با فرآهم آوردن اطلاعات دقيق در خصوص پيشروي و يا پسروي مانگروها در بخش‌هاي ساحلي مختلف، كمك چشمگيري به اجراي اقدامات حفاظتي و احياء مانگروهاي ايران كند.