تحليل مباني سياست ورزي امام علي (ع) در نامه 64 نهج البلاغه با الگوگيري از روش فركلاف (تحليل گفتمان انتقادي)

تحليل گفتمان انتقادي، يك روش كاربردي در تحليل متون است و تنها به داده‌هاي متن اكتفا نمي‌كند بلكه پا را فراتر از آن گذاشته و به كشف و ظاهرسازي تراوشات فكري نويسنده و گوينده كه در پس متن نهفته‌اند پرداخته است. مسأله پژوهش حاضر استخراج مباني سياست‌ورزي امام علي (ع) در نامه 64 نهج‌البلاغه كه متناظر به اولين نامه معاويه است با استفاده از روش تحليل گفتمان انتقادي فركلاف در سه سطح توصيف، تفسير و تبيين است. هدف از اين پژوهش، پي بردن هرچه بهتر به انديشه‌هاي سياسي نهفته در متن نامه است. يافته‌هاي به دست آمده بيانگر اين است كه: معاويه در نامه خود تحت عنوان خليفه با استفاده ابزاري از برخي حوادث، سعي دارد از حكومت امام علي (ع) مشروعيت‌زدايي كند و به حكومت خود مشروعيت بخشد و امام (ع) در مقابل، ابتدا توطئه‌هاي طرف مقابل را خنثي كرده سپس بر محورهاي اصيل و محدود مشروعيت تكيه كرد و علت تأكيد امام بر محورهاي اصيل و محدود بودن آن‌ها اين است كه نامه ايشان متناظر و متناسب با نامه معاويه نوشته شده است.