ارزيابي و مقايسه رضايت عمومي مردم در استان‌هاي ايران، به‌كمك داده‌هاي مكاني مردم‌ساخت

شاخص‌هاي متعددي مبتني‌بر استفاده از روش‌هاي رايج و معمول اخذ داده، ازجمله استفاده از پرسشنامه براي سنجش رضايت عمومي، مطرح شده است. وجود چالش‌ها و مشكلات متعدد، همچون پرهزينه و زمان‌بربودن اين روش‌ها، به‌خصوص در مناطق داراي گستره وسيع جغرافيايي، مانند يك كشور، باعث شده است مقادير شاخص‌هاي مرتبط در اين زمينه به‌روز نباشند. رضايت عمومي مفهومي پويا و چندبُعدي است و در طي زمان، تغيير مي‌كند؛ بنابراين، ضروري است در دوره‌هاي زماني مناسب ارزيابي شود. ازآنجاكه در سال‌هاي اخير رويكرد گسترده‌اي به‌سمت كاربرد داده‌ها‌ي مكاني مردم‌ساخت شكل گرفته است، در اين تحقيق به‌كمك داده‌هاي شبكه‌ اجتماعي مكان‌مبنا، با طرح ديدگاهي جديد، اطلاعات و معيارهايي كه مي‌توانند منعكس‌كننده رضايت عمومي باشند استخراج شده و در نهايت، با درنظرگرفتن عدم قطعيت در مفهوم رضايت عمومي و داده‌هاي ورودي، از يك سيستم استنتاج‌گر فازي براي ارزيابي و مقايسه رضايت عمومي در استان‌هاي ايران استفاده شده است. شاخص‌هاي استخراج‌شده در اين تحقيق نسبت توئيت‌هاي داراي تمايل منفي به مثبت، نسبت توئيت‌هاي داراي احساس شادي و لذت و نسبت توئيت‌هاي شامل احساس ناراحتي و عصبانيت و ترس به كل توئيت‌ها را دربر مي‌گيرند. نتايج حاصل از روش پيشنهادي منجر به دسته‌بندي استان‌هاي كشور از وضعيت مطلوب تا نامطلوب شد. نتايج اين تحقيق وجود پتانسيل داده‌هاي مردم‌ساخت را، در ارزيابي رضايت عمومي، بيشتر در نقش داده مكمل و نه به‌منزله جايگزين داده‌هاي رسمي، نشان داد. روش پيشنهادي در اين تحقيق گامي به‌سوي ارزيابي رضايت عمومي، با استفاده از داده‌هاي به اشتراك گذاشته‌شده مردم در شبكه‌هاي اجتماعي مكاني محسوب مي‌شود.