سيستم تصميم‌يار باليني: راهكاري مؤثر جهت تشخيص و مديريت تداخلات دارو-آزمايش

عدم ارتباط مناسب بين دارو‌هاي يك بيمار و نتايج آزمايش‌هاي وي، منجر به خطاهاي دارويي رايجي مي‌شود كه اصطلاحاً تداخلات داروآزمايش ناميده مي‌شوند. تداخلات دارو آزمايش يكي از انواع اصلي خطاهاي قابل پيشگيري در فرآيند درمان بيماران مي‌باشد. به منظور كاهش تداخلات از جمله تداخلات دارو آزمايش، به كارگيري سيستم تصميم‌يار باليني مي‌تواند براي پزشكان و ديگر مراقبين سلامت درگير راهكار مناسبي در بهبود روند درمان، افزايش كيفيت مراقبت‌ بيماران و جلوگيري از آسيب‌هاي احتمالي بيماران باشد؛ ولي طراحي و پياده‌سازي اين سيستم‌ها ملزوماتي نياز داشته كه اگر تأمين نشود، اجرا و به كارگيري آن‌ها را با چالش‌هايي مواجه خواهد كرد. مقاله حاضر ضمن مرور مختصر اين موارد، راه‌كارهايي را به منظور حل برخي از اين مسائل در جهت بهبود اثربخشي اين سيستم‌ها پيشنهاد مي‌كند. با طراحي و پياده‌سازي مناسب سيستم‌ تصميم‌يار باليني تداخلات دارو آزمايش مي‌توان اميد داشت اين تداخلات كاهش يافته و كيفيت نسخه‌هاي دارويي بيماران براساس نتايج آزمايش‌هاي آنان بهبود يابد.