شناسايي مخاطرات آلاينده‌هاي مكان دفن پسماند مبتني بر مدل RASCL (مطالعۀ موردي: شهر تنكابن)

در دهه‌هاي اخير با پيشرفت فنّاوري و مديريت جامع مواد زائد جامد شهري، از روش‌هايي مانند بازيافت، تيمار بيولوژيكي، تيمار حرارتي و دفن بهداشتي استفاده شده است. روش دفن بهداشتي به‌عنوان يكي از راهبردهاي مطرح در سلسله‌مراتب مديريت جامع پسماند به شمار مي‌آيد و نسبت به ساير روش‌هاي دفع، رايج‌تر و كم‌هزينه‌تر است. هدف از اين پژوهش شناسايي معضلات و ريسك‌هاي زيست‌محيطي مكان دفن پسماند شهر تنكابن به روش RASCL است. اين روش به‌منظور ارزيابي ريسك ناشي از محل‌هاي دفن زباله نه‌چندان بزرگ، استفاده مي‌شود و توسط آن به تعيين ميزان ريسك آلودگي آب‌هاي زيرزميني و تجمع گاز و عواملي پرداخته شده است كه تأثير بيشتري در آلودگي اين دو عامل دارند. با توجه به تحليل RASCL و AHP معيار سيستم جمع كننده شيرابه داراي بيشترين تأثير بر روي ريسك آلودگي آب‌هاي زير زميني است. در زمينۀ ريسك تجمع گاز، معيار نوع پسماند و نوع گاز توليد شده داراي بيشترين وزن و در نتيجه بيشترين تأثير بر روي ازدياد ريسك تجمع گاز است. ريسك محاسبه شده براي آلودگي آب‌هاي زير زميني در حد متوسط و ريسك حاصل از تجمع گاز در مكان دفن پسماند در حد كم قرار دارد. ازآنجايي‌كه عمق سفره آب زيرزميني در اين مكان بيش از 22 متر و فاصلۀ آن تا مصرف‌كننده بيش از دو كيلومتر است، به دليل وجود چشمه در نزديكي محل دفن زباله، ريسك آلودگي آب زيرزميني در اين منطقه بالا است.