تحليل پتانسيل سيل‌خيزي حوضۀ آبريز قره‌سو در استان كرمانشاه

سيلاب يكي از بزرگ ترين مشكلات جهاني است به‌طوري‌كه با افزايش شدت و فراواني سيل، نگراني هاي جهاني در خصوص افزايش مرگ‌ومير و ضررهاي اقتصادي ناشي از سيل افزايش يافته است. در اين تحقيق با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافيايي (GIS)، تصاوير ماهواره اي، داده‌هاي ايستگاه سينوپتيك، تحليل سلسله مراتبي (AHP) و روش تلفيق لايه ها (WLC) پتانسيل سيل خيزي حوضه آبريز قره سو مدل سازي شده است. نقشه نهايي خطر سيل خيزي بر پايه تركيبي از عوامل و عناصر اقليمي و فيزيكي يعني 10 عامل پوشش گياهي، ارتفاع، مسيل سيلابي، زمين شناسي، كاربري اراضي، بارش، فاصله از رودخانه، شيب، خاك و تراكم زهكشي تهيه شد. وزن هر يك از معيار ها با روش تحليل سلسله مراتبي (AHP) و جهت مدل سازي فضايي و تلفيق لايه ها براي تهيه نقشه پتانسيل سيل خيزي از روش تركيب خطي وزن دار (WLC) استفاده گرديد. نتايج حاصل از پهنه بندي ريسك سيل خيزي نشان داد كه طبقه 4 به‌عنوان رده اي با خطر زياد با 21.7 درصد و طبقه 5 نيز با پتانسيل سيل خيزي خيلي زياد با 8.4 درصد، بيشتر در مناطق كوهستاني شمال و مركز منطقه واقع هستند كه در مجموع حدود 31 درصد از محدوده حوضه آبريز را پهنه هاي سيل‌خيز خطرپذير زياد تا خيلي زياد در بر گرفته است و به دليل اينكه بيشترين نقش را در توليد رواناب دارند، بايد از نظر مديريت آبخيز داري موردتوجه ويژه باشند. طبقات يك تا سه با پتانسيل سيل خيزي كم تا متوسط با قرارگيري در مناطق كم ارتفاع، دامنه و دشت هاي مركز، جنوب و غرب حوضه قرار گرفته اند و بيش از 69 درصد از منطقه را در بر گرفته اند.