ارتباط حمايت اجتماعي خانواده و حمايت اجتماعي دوستان و خودكارامدي با ميزان مشاركت ورزشكاران جانباز و معلول در فعاليت‌هاي بدني

هدف از پژوهش حاضر بررسي ارتباط بين حمايت اجتماعي خانواده و حمايت اجتماعي دوستان و خودكارامدي با مشاركت ورزشكاران جانباز و معلول استان خراسان رضوي در فعاليت‌هاي بدني است. اين پژوهش از نوع توصيفي همبستگي است و جامعه آماري آن را ورزشكاران جانباز و معلول استان خراسان رضوي در سال 1395 تشكيل مي‌دهند. نمونه پژوهش 244 ورزشكار معلول بودند كه به‌صورت تصادفي خوشه‌اي انتخاب شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها، از پرسشنامه‌هاي ويژگي‌هاي جمعيت‌شناختي، پرسشنامه ميزان مشاركت ورزشي، پرسشنامه خودكارامدي، پرسشنامه حمايت اجتماعي خانواده و پرسشنامه حمايت اجتماعي خانواده (لي، پترسون و ديكسون، 2010) استفاده شد. داده‌هاي پژوهش با روش آماري ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون و آزمون فريدمن با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 21 تجزيه‌وتحليل شدند. يافته‌ها نشان داد بين خودكارامدي با ميزان مشاركت ورزشكاران (0.201=r) و همچنين بين حمايت اجتماعي خانواده و حمايت اجتماعي دوستان با ميزان مشاركت ورزشكاران (0.156=r)(0.221=r) جانباز و معلول در فعاليت‌هاي بدني ارتباط مثبت و معناداري وجود دارد، اما خودكارامدي، حمايت اجتماعي خانواده و حمايت اجتماعي دوستان پيش‌بيني‌كنندهه معناداري براي مشاركت ورزشكاران جانباز و معلول در فعاليت‌هاي بدني نيست. نتايج نشان داد بين مشاركت ورزشكاران جانباز و معلول در فعاليت‌هاي بدني با خودكارامدي، حمايت اجتماعي خانواده و حمايت اجتماعي دوستان ارتباط مثبت و معناداري وجود دارد. همچنين جانبازان و معلولان ورزشكار بيشترين حمايت را از طريق فراهم آوردن شرايط رفت‌وآمد به محل‌هاي تمرين و مسابقه و تشويق كردن و بازخورد مثبت از طرف خانواده و كمترين حمايت را نيز در نمايش نحوه درست و چگونگي حركات ورزشي از طرف خانواده دريافت مي‌كنند.