بررسي رابطه استراتژي‌هاي سازماني و سبك‌هاي مديريت تعارض (مورد مطالعه: فرماندهي انتظامي استان مازندران)

تعارض سازماني به عنوان يكي از متغيرهايي كه به نوعي در تمام موانع فوق حضور دارد، اگر به درستي هدايت نشود مي‌تواند سد مهمي در راه اجراي استراتژي‌هاي سازماني باشد. لذا شناخت سطح تعارض سازماني و مديريت صحيح آن مي تواند در اجراي اثربخش استراتژي‌هاي سازماني موثر واقع شود .هدف از اين مطالعه بررسي رابطه استراتژي‌هاي سازماني و سبك‌هاي مديريت تعارض است. پژوهش حاضر از نظر هدف كاربردي و از نظر روش پژوهش توصيفي، همبستگي محسوب مي‌گردد. به منظور گردآوري داده‌ها از ابزار پرسشنامه استاندارد استراتژي سازماني مايلز و اسنو(۱۹۷۸) و پرسشنامه استاندارد مديريت تعارض رابينز(1994) استفاده شده است. جامعه آماري اين پژوهش، شامل كليه كاركنان ستاد فرماندهي انتظامي استان مازندران به تعداد 485نفر بوده كه نمونه آماري براساس فرمول كوكران 214 نفر مي‌باشد. روايي پرسشنامه‌ها به وسيله اساتيد محترم مورد تاييد قرار گرفت و پايايي آن با استفاده از فرمول آلفاي كرونباخ به ترتيب براي پرسشنامه مديريت تعارض 0.90 و پرسشنامه استراتژي‌هاي سازماني 0.84 به دست آمد. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون آماري همبستگي، رگرسيون و آزمون فريدمن با استفاده از نرم افزار SPSS استفاده شده است. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از آزمون ضريب همبستگي و رگرسيون و فريدمن استفاده شده است. نتايج آزمون نشان مي‌دهد كه سبك هاي مديريت تعارض رابطه معناداري با استراتژي‌هاي سازماني و مولفه‌هاي آن(استراتژي آينده‌نگر، تحليلي و واكنشي) دارد. همچنين براساس آزمون فريدمن، تحليلي باضريب 2.89در اولويت اول قراردارد، در نتيجه بيش‌ترين رابطه را با مديريت تعارض دارد و در ادامه واكنشي يا تدافعي باضريب 1.72 دراولويت دوم و آينده نگر با ضريب 1.39 در رتبه سوم و پاياني قرار دارد. در نتيجه كم‌ترين رابطه را بر مديريت تعارض دارد.