تأثير رويكردهاي توسعه منابع انساني و مسئوليت اجتماعي پليس بر تمايل به ترك خدمت افسران نيروي انتظامي.

اين پژوهش به بررسي تأثير توسعه منابع انساني و مسئوليت اجتماعي سازمان بر تمايل به ترك خدمت با نقش ميانجي تعهد سازماني در ستاد فرماندهي نيروي انتظامي در استان مازندران پرداخته است روش پژوهش حاضر، ازنظر هدف، كاربردي بوده و برحسب روش، پژوهشي توصيفي ـ پيمايشي بوده است جامعه آماري در اين پژوهش افسران ستاد فرماندهي نيروي انتظامي در استان مازندران كه 120 نفر بودند كه با جايگذاري در فرمول كوكران تعداد نمونه 105 نفر تعيين‌شده است نمونه موردمطالعه به شيوه احتمالي به‌صورت تصادفي ساده انتخاب شدند. براي سنجش راهبردهاي توسعه منابع انساني از پرسش‌نامۀ شاي (2005)، سنجش تمايل به ترك خدمت كاركنان از پرسشنامۀ تاچر و همكاران (2003)، براي سنجش مسئوليت اجتماعي سازمان پراهيتاري و اوزما (2007) و سنجش تعهد سازماني كاركنان آلن ساكس (2006) استفاده شد. پايايي و روايي ابزار پژوهش با استفاده از ضريب بارهاي عاملي، آلفاكرونباخ، پايايي تركيبي، روايي صوري و روايي همگرا و روايي واگرا بررسي شدداده‌هاي حاصل با استفاده از smart PLS و SPSS مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفتندتحليل داده‌ها نشان دادكه توسعه منابع انساني و مسئوليت اجتماعي سازمان بر تعهد سازماني كاركنان مؤثر بوده است همچنين توسعه منابع انساني بر تمايل به ترك خدمت كاركنان مؤثر بوده است ولي مسئوليت اجتماعي تأثير معناداري بر تمايل به ترك خدمت كاركنان نداردهم‌چنين يافته‌ي حاصل از آزمون سوبل نشان داد كه تعهد سازماني با ضريب معناداري 6972/. نقش ميانجي را در رابطه علي بين توسعه منابع انساني و تمايل به ترك خدمت كاركنان ايفا نمي‌كند ولي تعهد سازماني با ضريب معناداري 43/2 نقش ميانجي را در رابطه علي بين مسئوليت اجتماعي سازمان و تمايل به ترك خدمت كاركنان ايفا مي‌كند. افسران ستاد فرماندهي نيروي انتظامي در استان مازندران معتقدند در قبال حمايت از آن‌ها از طريق اقدامات مديريت منابع انساني مي‌تواند آن‌‌ها را بيشتر به سازمان متعهد سازد كه به‌نوبه خود قصد ترك آن‌ها را كاهش مي‌دهد.