گونه‌شناسي و بررسي تطبيقي معماري بقاع متبركه دوره اسلامي ( مطالعه موردي :بقاع تاريخي شهرستان شوشتر)

بيان مساله:در طول دوران تاريخ اسلامي ايران، بناهاي با شكوهي براي امام‌زادگان، صالحان و عارفان ساخته شده است. معماري بناهاي آرامگاهي، بعد از معماري مساجد، بسيار حائز اهميت بوده‌ است. بررسي ادوار مختلف تاريخي شهرستان شوشتر نشان مي‌دهد كه مردمان اين ديار همواره مقابر نيكان‌، علماء و صالحان را پاس داشته و همراه با معماري همان دوران آرامگاه‌هاي آنها را مي‌ساختند. اهميت و كثرت بقاع و قدمگاه‌ها در شهر شوشتر به نحوي است كه اين شهر لقب شهر چهل پير به خود گرفته است.  سوال تحقيق: اين پژوهش در نظر دارد با بررسي كالبد معماري و عناصر سازه‌‌اي هشت بقعه تاريخي كه غالباً داراي شاخصه هاي معماري اسلامي و ثبت ميراث فرهنگي هستند، به گونه‌بندي آنها پرداخته و به پرسش‌‌هاي اصلي تحقيق كه بررسي الگوها و تغييرات معماري بقاع در دوره‌هاي تاريخي مختلف هستند، پاسخ دهد.  اهداف تحقيق: جستار پيش رو بر اساس اهداف گونه‌بندي و مقايسه تطبيقي بقاع تاريخي مورد پژوهش شكل گرفته است.  روش تحقيق: نگارندگان با استفاده از منابع تاريخي، مطالعه كتابخانه‌اي و بررسي‌هاي ميداني، و به كارگيري روش تحليليتاريخي ضمن بررسي معماري آرامگاه‌ها به گونه‌شناسي و تبيين وجوه اشتراك و تمايز آنها پرداخته‌اند.  مهم ترين يافته ها و نتيجه گيري تحقيق: شناسايي ويژگي‌هاي عناصر كالبدي بقاع متبركه مورد پژوهشوگونه‌بندي آنها بر اساس دو شاخص كالبدي و كاركردياجتماعي را مي‌توان از دستاوردهاي مهم اين پژوهش دانست. همچنين از يافته‌هاي اين تحقيق مي‌توان به الگوي مشابه پلان، كاشي‌كاري در گنبدهاي شلجمي، ديوارها، سقف‌ها، عدم تزيينات داخلي و شكل مدفن و تمايز در فرم گنبدها تزيينات خارجي وكاركردها اشاره كرد.