مروري بر شرايط اقتصادي- اجتماعي حاكم بر عدم توسعه مطلوب توليد و تجارت آبزيان زينتي در كشور

توليد و تجارت آبزيان زينتي در كشورهاي واجد منابع طبيعي اين آبزيان، پيشرفت شايان توجهي دارد. از ميان 1500 گونه ماهي زينتي در جهان، كشور ايران داراي 80 گونه به صورت بومي مي باشد. سواحل دريايي در جنوب كشور داراي جزاير متعدد مرجاني و جايگاه انواع آبزيان زينتي آب شور (دريايي) مي باشند. به رغم تقاضاي روز افزون براي آبزيان زينتي آب شور و پتانسيل طبيعي كشور، بهره‌برداري چند مليتي و منازعات سياسي و بي‌ثباتي امنيتي خليج فارس، منجر به عدم شناخت كافي و برنامه ريزي حفاظت و بهره‌وري از اين منابع شده است. كمبود دانش تخصصي و وجود خلاء دانش پرورش آبزيان زينتي و عدم مشاوره در طراحي مزارع توليدي يا آكواريوم آبزيان زينتي، فقدان حمايت هاي مالي، تجهيزاتي، فرهنگي، ترويجي، بازاريابي و بيمه‌اي منجر به عدم توفيق در پرورش و عرضه مداوم آبزيان زينتي در سطح ملي و بين‌المللي و عدم بهره‌مندي توليدكنندگان و مصرف‌كنندگان در استفاده پايدار از اين مواهب طبيعي شده است به‌طوري‌كه ساير حيوانات خانگي، با وجود پاره اي تذكرات بهداشتي و حتي اخلاقي، جايگزين اكواريوم و نگهداري آبزيان زينتي گرديده است. صنعت اكواريوم و توليد و تجارت آبزيان زينتي در سنوات اخير از روش‌هاي سنتي فرا رفته و به صورت تكنولوژيك، جهاني شده است. اغلب كشورهاي داراي منابع طبيعي آبزيان زينتي اعم از آب شور يا شيرين كم و بيش نظير ايران، در زمينه توليد و تجارت پيشتاز بوده ولي بنا به دلايل مذكور، كشور دچار كاستي‌هايي در توسعه اين صنعت مي باشد. دستيابي به تكنولوژي تكثير و پرورش گونه هاي با ذخاير محدود و كمياب و نيز داراي ارزش زيباشناختي از ميان ماهيان زينتي، بويژه گونه‌هاي آب شور، مهمترين عامل موفقيت كشورهاي پيشرو در آينده مي باشد.