نقش مؤلفه‌هاي تاب‌آوري شهري در كاهش خسارات ناشي از سيلاب. مطالعۀ موردي: شهر گرگان

مخاطرات طبيعي به منزلۀ پديده‌هاي تكرار‌پذير در غياب سيستم‌هاي كاهشي مي‌تواند تبديل به فاجعه شود و اثرها و پيامدهاي مخربي در پي داشته باشد. اين پژوهش با هدف شناسايي نقش مؤلفه‌هاي تاب آوري شهري در كاهش خسارات ناشي از سيلاب در شهر گرگان انجام شده است. اين پژوهش از نظر هدف كاربردي و از نظر ماهيت توصيفي تحليلي و ميداني است. تجزيه و تحليل داده ها براساس آزمون هاي همبستگي پيرسون و آزمون T انجام شده است. يافته ها نشان داد كه وضعيت تاب‌آوري گرگان در به روزرساني اطلاعات، ايجاد سيستم هاي هشدار سريع، مركز برنامه بازسازي از نيازهاي جمعيت گرفتار در بلايا، تخصيص بودجه، اعمال قوانين ساخت و ساز قانوني و سرمايه گذاري در زمينه ايجاد زيربناهاي كاهش دهندۀ خطرپذيري، به‌طوركلي وضعيت زيرساختي در حاشيه رودخانه زيارت در وضعيت مناسبي قرار ندارد؛ همچنين مؤلفۀ ايجاد سيستم‌هاي هشدار سريع بيشترين ميزان همبستگي (0.749) و شاخص سازمان دهي و هماهنگي كمترين ميزان همبستگي را با شاخص تاب‌آوري داشته است. براين اساس طبق يافته هاي پژوهش مي‌توان نتيجه گرفت كه تقويت مشاركت‌هاي مردمي و مؤلفه‌هاي اجتماعي، حمايت هاي سازماني و نهادي، حمايت از اقشار ضعيف و حاشيه‌نشين ها، تخصيص بودجه هاي كلان و در نهايت ترميم زيرساخت هاي موجود تاحد زيادي مي‌تواند سبب افزايش تاب آوري شهري و در نهايت كاهش خسارات مالي و جاني ناشي از سيلاب در شهر گرگان شود.