تأثير نابرابري‌هاي اجتماعي در كيفيت فضاي سبز. نمونه موردي: شهر كاشان

فضاي سبز شهري يكي از مهم ترين كاربري هاي خدماتي و يكي از شاخص هاي توسعه يافتگي جوامع محسوب مي شود و در توسعۀ پايدار شهري اهميت بالايي دارد. برخورداري از اين كاربري مهم شهري تحت تأثير نابرابري هاي اجتماعي قرار مي گيرد كه در حال حاضر يكي از مشكلات اساسي براي شهرهاي امروزي به حساب مي آيد. در اين ميان آنچه مهم است، كيفيت فضاهاي سبز و تأسيسات و خدمات ارائه شده در آن ها است. در اين پژوهش رابطۀ بين سطح اجتماعي شهروندان و كيفيت فضاي سبز در شهر كاشان مورد بررسي قرار گرفته است. روش پژوهش توصيفي تحليلي است و گردآوري اطلاعات به صورت ميداني صورت گرفته است. جامعۀ آماري تحقيق را كليه ساكنان شهر كاشان يعني 304487 نفر تشكيل مي دهند و حجم نمونه با استفاده از نرم افزار Sample Power 200 پرسش نامه محاسبه شد. براي تجزيه و تحليل توصيفي و استنباطي داده ها از آزمون هاي آماري T-Test و Anova در نرم افزار Spss و جهت تبيين و مدل سازي تأثير نابرابري هاي اجتماعي در كيفيت فضاي سبز از مدل سازي معادلات ساختاري در نرم افزار Amos استفاده گرديد. نتايج حاصل از آزمون T بيانگر كيفيت نامناسب فضاي سبز در پارك هاي شهر كاشان است؛ همچنين نتايج آزمون Anova نشان داد كه بين شاخص هاي كيفيت فضاي سبز در مناطق مختلف شهر كاشان به لحاظ آماري تفاوت ميانگين وجود دارد. تحليل يافته هاي منتج از مدل سازي معادلات ساختاري نيز بيانگر اين مطلب است كه بين وضعيت اجتماعي مناطق و كيفيت فضاي سبز در شهر كاشان رابطۀ معناداري وجود دارد، همچنين در بين متغيرهاي مربوط به شاخص كيفيت فضاي سبز عامل منظر، بيشترين بار عاملي را با 0.98 به خود اختصاص داده است.