تحليلي بر تأثير سطح رضايت از پايداري كالبدي محيطي بر مولفه‌هاي كيفيت زندگي ساكنان در محلات شهري. نمونه موردي: محلات مركزي شهر اردبيل

كيفيت زندگي به عنوان مفهومي براي نشان دادن ميزان رضايت فرد از زندگي است كه از ابعاد مختلف شكل گرفته كه متغيرهاي رضايت از كيفيت كالبدي محيطي محلات از مهم ترين مؤلفه هاي آن مي باشد. محلات واقع در هسته اوليه و مركزي شهر اردبيل به فراخور فضاي كالبدي شكل يافته كه غالباً بر حسب زمان خود طراحي شده بود و ناتواني آن در پاسخ به نيازهاي ايجاد شده جديد ساكنان، زمينه هاي نارضايتي و يا كم رضايتي ساكنان از محيط شهري و كيفيت زندگي شان را به وجود آورده است. از اين رو پژوهش حاضر به بررسي تأثير پايداري كالبدي محيطي محلات شهري بر رضايت از مجموع كيفيت زندگي پرداخته و همچنين در ادامه سهم اثرگذاري هر يك از مؤلفه هاي كيفيت زندگي (كالبدي محيطي، اجتماعي، اقتصادي، سلامت فردي و زيست‌محيطي) بر مجموعه كيفيت زندگي را از نگاه ساكنان تعيين خواهد كرد. براي اين منظور ساكنان محلات شش گانه اوليه و مركزي شهر اردبيل (شامل محله اوچدكان، طوي، گازران، عالي قاپو، سرچشمه و پيرعبدالملك) مورد بررسي و مطالعه قرار خواهند گرفت. پژوهش حاضر از لحاظ هدف از نوع كاربردي و توسعه اي و از لحاظ روش انجام پژوهش، توصيفي تحليلي به همراه كاوش هاي ميداني است. حجم نمونه مورد مطالعه بر اساس فرمول كوكران و براي كل شهر اردبيل، 384 نفر برآورد شده كه ﺑﺮاي ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎي ﭘﺮﺳﺶﻧﺎﻣﻪ از روش ﺧﻮﺷﻪﺑﻨﺪي ﭼﻨﺪ ﻣﺮﺣﻠﻪ اي اﺳﺘﻔﺎده گرديد. ابزار گردآوري دادها، پرسش نامه است كه داده هاي گردآمده با استفاده از نرم افزار SPSS مورد بررسي و تحليل قرار گرفتند. براي اين منظور از تحليل هاي آمار توصيفي و آمار استنباطي استفاده شده است. نتايج پژوهش نشان مي دهد، به ازاي يك واحد تغيير در مؤلفه كالبدي محيطي، رضايتمندي از كيفيت زندگي 0.351 واحد تغيير مي يابد و از اين رو شاخص هاي رضايت از بعد كالبدي محيطي كيفيت زندگي مهم ترين و اثرگذارترين بعد نسبت به ساير ابعاد مي باشد.