الگوي نمايانگر معيارهاي اصلي انتخاب استراتژي تكنولوژي آينده‌‎نگر در صنايع پيشرفته هوافضا

صنايع پيشرفته، ضمن برخورداري از قابليت بكارگيري تكنولوژي هاي جديد، آينده خود را در گرو مديريت بر تغييرات سريع تكنولوژي مي بينند. اين مهم در صنايع پيشرفته هوافضا به جهت اثرگذاري در ابعاد مختلف اقتصادي، تكنولوژيكي و امنيتي، از اهميت مضاعف برخوردار است. هدف از انجام اين تحقيق، ارايه الگو و معيارهاي انتخاب استراتژي تكنولوژي آينده نگر در صنايع پيشرفته هوافضا است، كه به‌دليل ماهيت پژوهش، با رويكرد استقرايي و از روش تحقيق كيفي نظريه سازي داده بنياد ، استفاده شده است. داده ها از طريق مصاحبه هاي نيمه ساختار يافته،  هدفمند، و رودررو، با 18 نفر از متخصصين و خبرگان اين صنعت، جمع آوري و سپس با سه مرحله كدگذاري، تحليل و جمع بندي گرديده است.  يافته ها نشان مي دهد كه در نگاه كلي رويكرد كشش بازار به رويكرد فشار تكنولوژي غالب است. همچنين ملاحظه گرديد، مطالبه گري حاكميتي، تحريم، قابليت و توان فني مشتريان، جايگاه سيستمي تكنولوژي، قابليت و باور نفرات و متخصصين و ...، از معيار هاي مهم و اثرگذار در الگوي بدست آمده است، كه انتخاب استراتژي تكنولوژي را در اين صنعت از مدل هاي موجود متمايز مي كند. در نتيجه گيري تحقيق،ضرورت توجه به اسناد بالادستي، حضور و مطالبات مشتريان در فرايند توسعه تكنولوژي، مراقبت از نقش متخصصين و مديران، فراتر از نظامات و رويه هاي سازماني، انتخاب هوشمندانه محصول الگو و بروزرساني تكنولوژي، متناسب با تحولات و تهديدات محيطي، توجه به لايه هاي مختلف اثرگذاري تكنولوژي و...، جهت نيل به پيشرفت تكنولوژي هوافضايي، از جمله نتايج اين تحقيق است.