آسيب شناسي برنامه ريزي فعاليت هاي فرهنگي در ناجا با تاكيد بر فضاي مجازي

زمينه و هدف: پرداختن به فضاي مجازي در سازمان‌ها از جمله ناجا، همواره مورد توجه مديريت سازمان‌ها بوده است. مقاله باهدف آسيب شناسي برنامه‌ريزي فضاي مجازي در ناجا و ارائه راهبردها و راهكارهاي بهبود آن انجام شده است. روش تحقيق: نوع تحقيق كاربردي، روش آن كيفي با استفاده از تكنيك دلفي و جلسات خبرگي بود. جامعه آماري، بيست تن از مديران، كارشناسان و متخصصان فرهنگي ناجا بود. روايي پرسشنامه ها توسط خبرگان در جلسات خبرگي و پايايي آن با تكرار تا رسيدن به اشباع نظري و اجماع اعضا، حاصل شد. يافته‌ها با استفاده از ديدگاه‌هاي گروه شش‌نفره مؤيد نهايي شده است. يافته‌ها: فضاي مجازي يكي از دوازده فعاليت فرهنگي داراي اولويت و اهميت ناجا است كه از تمامي ظرفيت‌هاي آن استفاده نشده، لذا ناجا در زمينه برنامه‌ريزي فضاي مجازي از نظر تعيين وضعيت در جدول مختصات، در حالت تدافعي ضعف محور قرار دارد و در پنج تا ده سال آينده با تبديل تهديدها به قوت‌ها و ضعف‌ها به فرصت‌ها مي‌تواند در حالت تهاجمي خفيف قرار گيرد. نتيجه‌گيري: بازنگري در فرايند برنامه‌ريزي فضاي مجازي مطابق آسيب‌شناسي انجام شده، استفاده از برنامه‌هاي اشتراك‌گذاري تجارب و ظرفيت‌هاي نيروهاي مسلح با هدف تهيه نظام جامع فرهنگي و بهره‌برداري از راه‌هاي حضور مؤثر در فضاي مجازي و راهكارهاي مترتب بر اين راهبردها، مي‌تواند، ظرفيت‌هاي اين فعاليت را براي بهره‌برداري بيشتر در افق آينده ناجا شكوفا نمايد