اخلاق و آداب فرماندهي و مديريت انتظامي در سياست‌نامه

چكيده زمينه و هدف: ايران سرزميني كهن و ايرانيان از مبادي آداب‌ترين مردمان جهان بوده‌اند. ادبيات فارسي گنجينه‌اي از معارف ايران باستان و پيام‌هاي دانشي، مدني و اخلاقي فرهنگ اسلامي بوده است. كتاب سياست‌نامه نوشته خواجه نظام‌الملك طوسي را مي‌توان متني آموزشي و قابل استفاده براي فرماندهان و مديران همۀ دوره‌ها از جمله مسئولان يگان‌هاي مختلف انتظامي دانست. نگارنده در اين مقاله به دنبال بررسي و احصاي آداب و اخلاق مورد استفاده فرماندهان و مديران انتظامي از اين كتاب بوده است. روش: اين مقاله از نظر روش توصيفي اسنادي و از نظر شيوۀ گردآوري اطلاعات مراجعه به منابع مكتوب و يادداشت برداري بوده است. روش تحليل يافته ها نوعي تحليل استنباطي است كه ضمن استخراج فهرستي از آداب و اخلاق فرماندهي و مديريت مورد نياز در پليس، عين كلام خواجه جلو آن‌ها آمده است. يافته‌ها: در اين مقاله ضمن اشاره به چند آفت فرماندهي و مديريت، بيست و دو ويژگي مورد نياز فرماندهان و مديران انتظامي مانند مردم‌داري، درايت، عدالت محوري و پرهيز از شتاب‌زدگي از كتاب سياست‌نامه استخراج گرديده است.  نتيجه‌گيري: راهبردهاي توصيه‌اي خواجه به گونه‌اي تازه و كاربردي بود كه نه تنها در گذشته مورد استفاده بوده است، بلكه هم‌اكنون و حتي در آينده نيز مي‌تواند مورد استفاده فرماندهان و مديران يگان‌هاي انتظامي و هر مدير ديگري قرار گيرد.