سنجش ميزان اثربخشي درس روخواني و ترجمه قرآن كريم در ارتقاي مهارت روخواني و دانش ترجمه دانشجويان دانشگاه علوم انتظامي امين

زمينه و هدف: درس روخواني و ترجمه قرآن كريم يكي از درس‌هاي اجباري براي كليه رشته‌هاي تحصيلي دانشگاه علوم انتظامي امين است و سنجش ميزان اثربخشي اين درس در برنامه‌ريزي‌هاي دانشگاه براي ارتقاي مهارت روخواني و دانش ترجمه دانشجويان اهميت زيادي دارد. هدف اين تحقيق تعيين ميزان اثربخشي آموزش در ارتقاي مهارت روخواني و دانش ترجمه دانشجويان در دانشگاه علوم انتظامي امين بوده است. روش: اين تحقيق در زمره تحقيق‌هاي كاربردي با رويكرد كمّي و از نوع تحقيق‌هاي شبه آزمايشي است كه به وسيله پيش‌آزمون و پس‌آزمون محقق ساخته انجام شد. روايي ابزار در قالب نسبت روايي محتوا (CVR) و شاخص روايي محتوا (CVI) اندازه‌گيري و تائيد شد. پايايي با فرمول كادر و ريچاردسون محاسبه شد كه براي ابزار تحقيق عددِ 0.891 به دست آمد و تأييد گرديد. تعداد جامعه تحقيق 94 نفر و تعداد نمونه 70 نفر بود كه با استفاده از فرمول كوكران محاسبه و به صورت تصادفي انتخاب شدند. براي توصيف داده‌ها مؤلفه‌هايي از قبيل ميانگين، انحراف استاندارد، واريانس، ميانه، مد و ... و در تحليل استنباطي از آزمون مقايسه تي زوجي استفاده نموديم. داده‌هاي تحقيق را با نرم‌افزار ميني‌تب 18 تحليل كرديم. يافته‌ها: يافته‌هاي تحقيق نشان داده است كه آموزش روخواني و ترجمه قرآن كريم به ميزان 30.47 مهارت روخواني و دانش ترجمه دانشجويان را ارتقا بخشيده است. پراكنشِ زياد پيش‌آزمون با مقدار عددي 3.501 ثابت كرد كه دانشجويان در درسِ يادشده از نظر مهارت روخواني و دانش ترجمه در يك سطح نيستند. نتيجه‌گيري: با توجه به ارتقاي ميانگين نمرات دانشجويان از حدود 13 به حدود 19 نتيجه مي‌گيريم كه اجراي برنامه آموزشي يادشده به نحو مطلوبي اثربخش بوده است. پراكنش زياد نمرات در پيش‌آزمون حاكي از آن است كه در برنامه‌ريزي‌هاي آموزشي مربوط به درس قرآن كريم بايستي به تفاوت‌هاي زمينه‌اي دانشجويان توجه شود.