دلايل، بسترها و پيامدهاي مزاحمت‌هاي كلامي از نظر دانشجويان دختر دانشگاه ايلام

مزاحمت كلامي نوعي از مزاحمت خياباني و اعمال خشونت عليه زنان است كه زنان در جوامع مختلف از جمله ايران به انحاي مختلف آن را تجربه مي‏كنند و امنيت رواني، ذهني و عيني آنان را به مخاطره مي‏اندازد. پيامدهاي نامطلوب آن بر فعاليت اجتماعي زنان و القاي محيطي اشباع‌شده از ناامني براي آنان مطالعه تجربه زنان در اين مورد را ضروري مي‏كند. از‌اين‌رو، هدف اين پژوهش واكاوي دلايل و زمينه‏هاي بروز مزاحمت كلامي، راهبردهاي مقابله‏اي و نيز پيامدهاي اين نوع آزارديدگي براي دانشجويان دختر در فضاهاي عمومي است. در اين تحقيق، با استفاده از روش نظريه‏پردازي زمينه‏اي، افراد مورد مطالعه از طريق روش نمونه‏گيري هدفمند از بين دانشجويان دختر دانشگاه ايلام، داراي تجربه حضور در مكان‌هاي عمومي و داراي تجربه آزارديدگي انتخاب شده‏اند و گردآوري داده‏ها با بهره‏گيري از فن مصاحبه نيمه‌ساختاريافته انجام شده است. داده‏هاي به‌دست‌آمده با استفاده از امكانات نرم‌افزار تحليل داده‏هاي كيفي Maxqda نسخه 2018 تحليل شده‏اند. در مرحله كدگذاري باز، تعداد 298 گزاره معنادار و 97 مفهوم اوليه به دست آمد. در مرحله كدگذاري محوري نيز با تلفيق مفاهيم، 45 زير‌مقوله و 20 مقوله محوري مشخص شد و با فهم دلالت‌هاي نهفته در مفاهيم و مقوله‏ها، به كشف مقوله هسته مبادرت شد. نتايج تحقيق حاكي از «درماندگي آموخته‌شده» و عادت‌شدن نقش «قرباني منفعل» براي دختران است كه به تقويت بسترها و شرايط مشحون از مؤلفه‏هاي فرهنگ مردسالارانه كمك مي‏كند. ماحصل كلي تحقيق را بايد ذيل مقوله هسته تحقيق يعني «مرسوم‌شدن سكوت زناندر برابر آزارگري»مورد تحليل قرار داد كه اشكالي از خرده‌فرهنگ انحرافي را پرورش مي‏دهد.