تحليل و بررسي نبرد با اژدها از اسطوره و حماسه تا شعر آييني «با تأكيد بر روايت كشتن اژدها در مهد توسط حضرت علي عليه السلام»

نبرد با اژدها يكي از مهيج‌ترين ماجراهايي است كه در تاريخ اساطيري و پهلواني، همواره كانون توجه بوده و رفته‌رفته به اشعار آييني نيز راه يافته است؛ به‌گونه‌اي كه گاه براي قهرمانان ديني نيز نبرد با اژدها و كشتن آن، يكي از افتخارات مهم قلم داد مي شده است؛ چنان‌كه بسياري از شاعران آييني از سدۀ هفتم تا به امروز به ماجراي كشتن اژدها در مهد توسط حضرت علي (ع) اشاره كرده اند. قديمي ترين منبع روايي اين قصّه، مناقب ابن شهرآشوب در سدۀ ششم هجري است؛ اما در ديگر منابع و متون معتبر شيعه و سني مانند شواهد التنزيل حسكاني و مناقب خوارزمي و مناقب علي بن ابي‌طالب (ع) الجلابي الشافعي به اين داستان اشاره نشده است. در اين پژوهش، سعي شده تا علاوه بر توجه به سير تاريخي اين داستان و حضور پررنگ اژدها در داستان‌هاي اساطيريحماسي به تحليل و بررسي داستان نبرد با اژدها در مهد توسط حضرت علي (ع) و دلايل رشد چشم گير آن در شعر آييني هم پرداخته شود. البـته شهـرت داستـان نبرد با اژدها در حوزۀ اديان الهي مي تواند بحثي سمبوليك باشد و اژدها نماد همان دشمنان بيروني (اهريمن، دشمنان دين و...) و دروني (نفس) باشد كه تمام قديسان ديني توانسته‌اند بر اين دشمن چيره شوند و در مورد حضرت علي (ع) هم مي‌تواند علاوه بر دشمن دروني شامل دشمنان بيروني هم باشد. اين داستان به سبب داشتن قالب حماسي و مفاخره آميز، نه‌تنها در طول تاريخ بشريت، بلكه در حوزۀ شعر آييني هم بسيار مورد اقبال قرار گرفته است.