آبشستگي موضعي در آرايش تك ستوني گروه‌‌‌ پايه‌هاي‌ پل

با افزايش پهناي پل‌ها، براي تحمل بار سازه پل عموماً از گروه پايه‌ به‌جاي تك پايه استفاده مي‌شود و به‌صورت مخصوص گروه پايه‌ متشكل از يك ستون پايه‌ها براي نگهداري عرشه پل‌ كاربرد فراواني دارند. در اين مطالعه، آبشستگي موضعي در گروه‌ پايه‌هاي تك ستوني متشكل از چهار رديف پايه با فاصله متفاوت بين پايه‌ها در شرايط آب زلال و براي دو دبي جريان 20 و 35 ليتر بر ثانيه (اثر افزايش عمق جريان در شدت جريان مشابه) مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه با افزايش عمق جريان نه تنها عمق آبشستگي افزايش مي‌يابد بلكه وسعت عرضي گودال آبشستگي نيز افزايش چشمگيري داشته است. علاوه بر اين، بررسي اثرات عمق نسبي جريان بر ميزان آبشستگي نمايانگر ضرورت اصلاح معيار جريان عميق گزارش شده در منابع است. نتايج آزمايش‌هاي گروه‌هاي پايه‌ نشان‌دهنده تأثير قابل توجه فاصله بين پايه‌ها بر آبشستگي موضعي است. افزايش فاصله بين پايه‌ها به كاهش اثرات متقابل گردابه‌هاي نعل‌اسبي و برخاستگي مي‌انجامد و اين امر سبب كاهش عمق آبشستگي و رويت گودال‌هاي آبشستگي در اطراف هر پايه به‌صورت تقريباً مجزا مي‌شود. در پايان، نتايج با مدل‌هاي جامع متداول مقايسه شد. يافته هاي اين پژوهش در انتخاب و جانمايي مناسب روش‌هاي كنترل آبشستگي كاربرد دارد.