بررسي نقش تغييرات جمعيت‌شناختي و نگرش به محيط‌زيست بر دستوركار سياستگذاري‌ در ايران

در دهه اخير تغييرات جمعيت‌شناختي به سمت پير شدن تركيب سني كشورها، يكي از عمده مسائلي است كه گريبان‌گير جوامع و سياستگذاران شده است. مطالعه حاضر به بررسي كنش پيري جمعيت بر ترجيحات زيست‌محيطي جامعه و همچنين واكنش تغيير ترجيحات زيست‌محيطي جامعه، بر اولويت‌هاي انتخاباتي رأي‌دهندگان، مي‌پردازد. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه با افزايش سن، مردم نسبت به مسائل زيست‌محيطي اهميت بيشتري قائل شده و دغدغه‌هاي محيط‌زيستي بيشتري خواهند داشت. در حال حاضر سياسيون كشور به اين باور نرسيده‌اند كه نگراني‌هاي محيط‌زيستي، در چرخش آراء مردم مؤثر است؛ اما درصورتي‌كه فعالين حوزه سياست در داخل كشور متوجه تأثير نوع نگرش افراد به محيط‌زيست شوند، شعارهاي انتخاباتي و سياست‌هاي خود را به‌تناسب خواست جامعه تعديل خواهند كرد.