بررسي اثر آبياري تلفيقي با آب شور بر عملكرد و خواص مورفولوژيكي گياه كينوا

به‌منظور بررسي اثر آبياري با روش تلفيق آب شور و آب چاه بر عملكرد، خواص رشدي و بهره‌وري فيزيكي گياه كينوا آزمايشي در قالب طرح كامل تصادفي با 6 تيمار (آب چاه با هدايت الكتريكي 1.2 دسي‌زيمنس بر متر (شاهد FW)، آب شور با هدايت الكتريكي 15 دسي‌زيمنس بر متر (SW)، اختلاط 50:50 آب شور با آب چاه با هدايت الكتريكي 7.2 دسي‌زيمنس بر متر (MSW)، آبياري يك در ميان با آب شور و آب چاه (ASW)، شوري موضعي ثابت ريشه (FPRS) و شوري موضعي متناوب ريشه (APRS)) تحت شرايط گلخانه‌اي در دانشگاه فردوسي مشهد با سه تكرار در سال 1397 اجرا شد. نتايج نشان داد كه مديريت‌هاي مختلف آبياري بر بهره‌وري مصرف آب، شاخص برداشت، طول پانيكول، ارتفاع، قطر ساقه، وزن پانيكول و عملكرد دانه در بوته در سطح احتمال يك درصد و بر تعداد شاخه جانبي، عرض و تعداد پانيكول و وزن هزار دانه كينوا در سطح احتمال 5 درصد معني‌دار شد. عملكرد دانه در مقايسه با استفاده از آب شور در كل فصل رشدي گياه و به ميزان 23.4 (ASW)، 18.0 (MSW)، 18.9 (APRS) و 2.7 درصد (FPRS) افزايش داشت. اعمال تيمارهاي مديريتي در آبياري گياه كينوا منجر به بهبود در بهره‌وري فيزيكي مصرف آب شده است، به‌طوري‌كه اعمال تيمارهاي ASW، MSW، FPRS و APRS نسبت به تيمار SW منجر به تغييرات مثبت و به ميزان 25.0، 12.5، 3.8 و 25.0 درصد شد. در اين پژوهش تيمارهاي ASW و APRS با عملكرد و بهره‌وري مصرف آب بيشتر در شرايط اعمال آب شور در آبياري تيمار بهينه است.