توليد نانو كامپوزيت هاي چوب پلاستيك با استفاده از پسماند هاي كشاورزي و ضايعات پليمري شهري

در اين پژوهش خواص مقاومتي نانو كامپوزيت چوب پلاستيك توليد شده با استفاده از 5 سطح پسماند هاي سلولزي ( باگاس ، ساقه ذرت ، ساقه برنج ، ساقه آفتاب گردان و ساقه كلزا )، سه سطح مواد نانويي ( نانولوله هاي كربني ، نانو سيليس ، نانو رس ) و ضايعات پليمري شهري (پلي‌پروپيلن PP و پلي اتيلن سنگين HDPE و غيره ) مورد بررسي قرار گرفت. بمنظور اتصال شيميايي كامپوزيتهاي الياف چوب/پليمر از مواد شيميايي و تقويت كننده (عوامل جفت كننده) به دليل خواص آبدوستي الياف سلولزي و آب گريزي پلاستيك‌ها استفاده شده است. براي بررسي ويژگيهاي مكانيكي و اتصال كامپوزيت‌ها از دستگاههاي اكسترودر و پرس گرم استفاده شد. نتايج نشان داده كه استفاده از ضايعات پليمري سنگين HDPE سبب افزايش مقاومت كششي، مدو ل خمشي و مقاومت به ضربه نسبت به ضايعات پلي پروپيلن شده است. در خصوص استفاده از ضايعات و پسماندهاي كشاورزي در ساخت كامپوزيت‌هاي چوب-پلاستيك به‌طوركلي نتايج نشان داده است كه افزودن ضايعات ليفي كشاورزي در چندسازه چوب پلاستيك به‌طور مشخص سبب بهبود خواص خمشي و كششي گرديده است. و دربين آنها ساقه باگاس داراي برتري محسوسي نسبت به مواد ليگنوسلولزي ديگر داشته است. استفاده از ضايعات پليمري و پسماند هاي كشاورزي با استفاده از نانو سيليس بهترين نتيجه مقاومت‌ها را نشان داده است به‌طوركلي نتايج نشان داده است كه استفاده از ضايعات ليفي كشاورزي به‌عنوان تقويت‌كننده در چندسازه‌هاي چوب پلاستيك داراي خواص مكانيكي مورد انتظار مي‌باشند.